Sinds kort staat mijn leven, nog meer dan anders, in het teken van loslaten. Om precies te zijn, vanaf 6 september jl. Dit is de dag dat mijn oudste voor het eerst naar de middelbare school ging. Geen school meer waar je in 10 minuten naar toe fietst, maar een school waarvoor je eerst naar het station fietst, de trein pakt, verder reist met de bus en dan na 5 minuten lopen op school bent. Als je 12 bent en een gevoelige jongen met een klein rugzakje (figuurlijk) is dat best een uitdaging. Niet alleen voor hem, ook voor mij, zijn moeder.
Met de trein reizen is niet zo heel moeilijk. Die gaat op vaste tijden (gaan we even van uit) en vertrekt in elke keer van het zelfde perron en komt op hetzelfde perron aan. De stadsbussen in Arnhem daarentegen is van een hele andere orde. Bussen met verschillende nummers die soms wel en soms niet dezelfde kant op gaan en op verschillende momenten van andere perrons vertrekken. En dan hebben we het nog niet over die bussen die bij verschillende haltes stoppen. Oh ja, vergeet vooral niet op de knop te drukken als je bijna wilt uitstappen, anders rijden ze door. Veel keuzes en mogelijkheden dus. Daarbij informatie die nog al eens wil verschillen. Niet elk bord en elk persoon zegt hetzelfde. Voor een ‘gewoon’ mens al aardig ingewikkeld, voor hem zeker.
Als moeder zag ik dit de eerste dagen met lede ogen aan. Het liefste wilde ik hem bij de hand nemen en hem begeleiden, de heen- en terugweg van en naar school, zoals ik daar ruim 8 jaar geleden mee begonnen ben. De eerste 2 dagen is dat prima, daarna moest hij het zelf doen. Hij moet leren de ov-app te gebruiken, hulp te vragen en ontdekken dat ondanks enige mate van bus-chaos er ook een patroon inzit. Loslaten dus voor mij en hem zijn eigen weg laten gaan.
Ook vertrouwen hebben, vertrouwen dat hij dat kan, dat hij zijn eigen weg vindt.
Elk jaar gaan er veel kinderen deze weg, zij konden dat. Hij moet het vertrouwen hebben dat hij dat ook kan. Dat geldt ook voor mij als moeder, miljoenen moeders gingen mij voor. Miljoenen moeders die hun kinderen loslieten en vertrouwen hadden dat hun kind niet in 7 sloten tegelijk zou lopen en alles op zijn pootjes terecht zou komen. Andere moeders kunnen dat, ik dus ook.
Maar oh, dat viel nog niet mee…
Wat heeft dit met mijn werk te maken vraag je je misschien af. Niet persé mijn werk als Monumentenfotograaf, wel voor mij als ondernemer.
Vaak zit het mee, soms zit het tegen. Vraag willekeurige ondernemer en ze zeggen wat dat betreft allemaal hetzelfde. Als het tegen zit en er zijn geen of weinig klanten is het een natuurlijke reactie om in de paniek te schieten. Oh jee, stel dat… (vul maar in). De kunst is om op dat moment vertrouwen te hebben en de angst los te laten. Als je die angst namelijk loslaat, gaat de energie weer stromen, dan krijg je weer vertrouwen. Vertrouwen is het beste medicijn tegen slechte tijden.
Dat wil niet zeggen dat je achterover moet gaan zitten en niks doen. Nee, ga dingen doen die zijn blijven liggen, schrijf een blog, ga een publiciteitscampagne starten, ga koffie drinken met een collega die vaak goede plannen heeft of lunchen met een vriend/ vriendin waar je energie van krijgt.
Of misschien heb je plannen om iets nieuws te ontwikkelen, een nieuw product of dienst. Ga daar mee aan de slag, daar krijg je energie van. Kortom, laat los, heb vertrouwen en ga door. Je zult zien, dat helpt! Voor je het weet heb je weer betaalde klanten (en pas op, laat die nieuwe plannen waar je mee was gestart laat ze niet liggen! ) Realiseer je, miljoenen ondernemers gingen je voor. Jij kunt dat ook!
Tot slot, mijn zoon is inmiddels 2 weken verder en het gaat erg goed. Hij regelt het reizen nu helemaal zelf en ontdekte al snel dat er meer kinderen zijn zoals hij, die met de bus van en naar school reizen. Miljoenen gingen hem voor en tientallen zitten in het zelfde schuitje. Hij en ik hebben onze angst losgelaten. Dat geeft vertrouwen!
P.S. Er is ook een vader, maar die had daar duidelijk minder last van 😉
Op de hoogte blijven van mijn activiteiten? Schrijf je in voor de maandberichten.
Prachtig verhaal Léontine.????
Dank je! Komt helemaal goed!
Dank je Leni!
Mooi hoor... Indrukwekkend proces; loslaten ? sterkte!