Dit is net zo’n open deur als dat een beeld meer zegt van 1000 woorden. Toch zijn beiden waar. Veel mensen zijn wel met elkaar eens als het over fotografie gaat. Ze vinden vaak dezelfde foto’s mooi. Het leuke is dat als het om muziek gaat, mensen verrassend uit de hoek kunnen komen. Zo kreeg ik een hele collectie Prince en wat rapmuziek onder mijn dak toen ik samen ging wonen met mijn, toen vriend, nu man. Ook heb ik een vriendin waarmee ik kan lezen en schrijven (soms bijna letterlijk) die een muzieksmaak heeft waarvan ik zeg: mag de radio uit. Het leuke is, dat zegt ze ook van mij :-).
Gisteren was ik naar een (stadion)concert, op zich is dat niet zo heel bijzonder, maar wel voor mij. Ik hou namelijk niet van hele grote mensen massa’s samen gepakt op een veld. De kans dat je mij ziet bij een groot festival is niet zo groot, al komen er nog zulke goede bands.
Het zijn de regels die de uitzondering bevestigen (nog zo’n open deur) en ik was gisteren naar een concert van Herbert Grönemeyer in Duitsland. In Nederland is hij nauwelijks bekend. In de jaren 90 was hij bekender, met name vanwege zijn lied ‘Halt mich’ . Ik volg hem vanaf eind jaren 80 en de enige muzikant waarvan ik verschillende concerten heb bijgewoond. Elk concert is namelijk een feest en gisteravond dus ook weer. Mijn familie en vrienden vinden het niks, of kennen hem niet. Dat geeft niet.
Goede vraag, Duitstalige muziek uiteraard, maar alles behalve Duitse Schlager. Qua uiterlijk doet hij mij nog wel eens denken aan (wijlen) Bram Vermeulen. Soms vrolijk, soms melancholiek en soms met een duidelijke boodschap.
Misschien vraag je je inmiddels af: Ja, is leuk van Geffen, maar wat heeft die vreemde Duitse zanger met fotografie te maken? Meer dan je denkt: Herbert Grönemeyer is regelmatig gefotografeerd door Anton Corbijn, dé popfotograaf van Nederland. Ook schreef Herbert de muziek voor verschillende films die Anton Corbijn maakte, waaronder The American met George Cloony in de hoofdrol. Eigenlijk leerde ik Anton Corbijn kennen via Herbert Grönemeyer, hoe vreemd kan het gaan!
In Den Haag zijn t/m 21 juni twee exposities gaande van Anton Corbijn. Het is een dubbel tentoonstelling, de ene is in het Gemeentemuseum en de ander in het Fotomuseum, beiden in Den Haag. Anton fotografeert alleen mensen, iets wat ik zelden doe. Toch zie ik een overeenkomst. De foto’s zijn mooi, maar niet gelikt, het heeft iets puurs, een soort van momentopname. De foto’s maakt hij altijd op locatie en gebruikt vooral bestaand licht.
Zo werk ik ook, vooral bestaand licht, met af en toe als het niet anders kan extra licht er bij. Dat vind ik het mooiste en daarin herken in Anton Corbijn. Of je de stijl van Anton Corbijn mooi vindt, is ook een kwestie van smaak. Ik hou er van, net als van Herbert Grönemeyer.
Hieronder de video van Halt Mich. De video is, net als veel andere video’s van hem, een soort van korte film.