Nou daar sta je dan…

“Nou, daar sta je dan, alleen maar dan. T’rug bij af, t’rug naar start, onverwacht. Had je dit bedacht?” zingt de Nijmeegse zanger en schrijver Dirk-Wim in’t Hof. Een couplet dat mij erg aanspreekt op dit moment en met name de laatste zin in dit couplet: “Kijk niet terug als je wilt weten wat voor je staat”

Keek ik vorige week vanuit kantoor over de velden in Leuvenheim in de gemeente Brummen, vanaf nu zie ik fietsers, voetgangers en auto’s onderweg van en naar Gorssel of Zutphen.

Ja, dat lees je goed. Ik ben verhuisd. Maar niet met man en kinderen, maar alleen. Na ruim 18 jaar trok ik de stekker uit mijn huwelijk.

Maar waarom dan? Zul je je afvagen…

Goede vraag. Ik kan daar van alles overzeggen en hoewel ik dat naar vrienden en familie wel doe, laat ik dat hier achterwege. Ik vind het weinig respectvol naar de vader van mijn kinderen om dit zo open en bloot digitaal te zetten. Eén ding kan ik er wel over zeggen, en voor mij is dit het belangrijkste: het gevoel van liefde die ik voor een partner wil hebben was voor mij voorbij. Dit wil niet zeggen dat ik niet meer om hem geef. Zeker niet. Ik vind hem nog steeds een hele lieve en aardige man. Maar afgelopen jaren ben ik erg veranderd, onze wegen gingen steeds verder uit elkaar. Zonder dat we het in de gaten hadden groeiden we uit elkaar. Ondanks verschillende lijmpogingen was het voor mij te laat. Enorm spijtig, maar zo gaat dat soms.

Dankbaar

Dankbaar ben ik wel; dankbaar voor de vele jaren die we samen hadden. Ook ben ik dankbaar voor de twee prachtige kinderen die we kregen. Heel dankbaar ben ik voor de ruimte die hij me gaf om mijn ding te doen en mijn ambitie ruimte te geven, hoewel dat voor hem niet altijd makkelijk was. Dankbaar ben ik ook hoe we, ondanks de pijn, uit elkaar gaan als een goed lopend team deden. Het ging vlot en in harmonie.

Andere naam

Heel praktisch, het zal voor velen even wennen zijn. Ruim 18 jaar droeg ik een dubbele naam die voor velen eindigden bij Van Geffen, nu ga ik weer verder met de achternaam die ik bij mijn geboorte van mijn vader kreeg: Lamers. Zo ben ik geboren en zo zal ik, over hopelijk hele lange tijd, sterven.

Ander adres

Leuk om te weten is dat ik weliswaar wederom kantoor hou in een oud huis. Was mijn vorige adres in Leuvenheim uit 1920, dit pand De Laatste Stuiver in Eefde stamt volgens een gevelsteen uit 1845. Het stond in de omgeving bekend als restaurant vlak aan de, toen, doorgaande weg Zutphen – Deventer. Sinds wanneer dit pand geen restaurant meer is weet ik niet, wie weet ontdek ik dat nog eens.

Voor de duidelijkheid. Ik zit onderin bij de serre. Niet dat je denkt dat ik het hele pand heb. Daarvoor moet ik nog even sparen 😉

Voor nu kijk ik vooruit, nieuwsgierig wat de toekomst mij gaat brengen vanuit mijn nieuwe kantoor in Eefde. Voor mij kan 2021 niet snel genoeg beginnen..

De Laatste Stuiver Eefde | Monumentenfotograaf Léontine Lamers