We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.
The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ...
Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.
Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.
Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.
Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.
Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.
Oude huizen en gebouwen, hoe groot of klein ook vind ik prachtig. Zet mij in een oud pand met de camera (als de zon schijnt!) en je hebt geen kind meer aan mij. Zo weet ik nog dat ik een aantal jaren geleden in het kasteel van Bad Bentheim was (net over de grens bij Enschede). Ik had toen het gevoel: ik blijf hier, ik ben hier zó thuis!
Regelmatig krijg ik de vraag, hoe kom je er bij om juist monumenten te kiezen. Tja, dat is een goede vraag.. Hoewel ik zelf daar niet zo heel goed de vinger op kan leggen, neem ik jullie meen naar mijn hersenspinsels over wanneer dat ontstaan zou kunnen zijn.
Als ik deze vraag aan mijn moeder voor zou leggen, zou ze direct zeggen dat het van mijn vader komt. Hij was ook dol op oude huizen. In ons, toen nieuwbouw, huis in Bilthoven verpieterde hij en midden jaren 70 vertrokken we (ouders met drie dochters) naar een klein dorp in de Achterhoek. Een mooi oud huis. Een ruim huis met ruime tuin. Mijn vader dook in de geschiedenis van het pand en hij ontdekte dat het oudste stuk van het huis in de 17de eeuw gebouwd was. Best oud dus….
Ik vond het een fijn huis, lekker ruim en leuke hoekjes waar je in kon zitten of verstoppen. Al naar gelang mijn leeftijd… Hoewel ik mij in die omgeving niet op mijn gemak voelde, was het huis zelf altijd goed. Als kind wilde ik het huis graag oppakken en ergens anders neerzetten. Dat ging natuurlijk niet.
Als 18 jarige verliet ik het ouderlijk huis om te gaan studeren in Enschede, toen AKI, nu Artez. In het eerste jaar kreeg ik les van een bevlogen architect, Willem Smid uit Deventer. Ik zal het nooit vergeten, hij gaf les op vrijdagochtend, niet echt een populaire ochtend om les te geven. Tout studentenbestand ging op donderdagavond uit, en die lagen niet vroeg in bed. Ook ik ging uit, tot soms erg late uurtjes. Toch zette ik de wekker en stond ik op om naar deze les te gaan. De verhalen van Willem, zijn enthousiasme. Het was aanstekelijk. Berlage, de Amsterdamse school… Hij vertelde er over en ik nam het op als een spons.
Ik koos voor de richting fotografie/ video. Als ik foto’s maakte fotografeerde ik schaduwen, spiegelingen en gebouwen. Zeker toen ik later een vriendje in Rotterdam kreeg, kon ik met mijn verse OV kaart elk weekend mijn hart op halen. Wat een genot om die prachtige gebouwen van Rotterdam te fotograferen.
En toen… toen viel het een hele tijd stil. Ik studeerde af op video, werd freelance cameravrouw en later partner in een videoproductiebedrijf. Ik deed van alles, enorm leuk om te doen, maar niets met monumenten.
Na ruim 15 jaar video besloot ik de videocamera en alles wat er bij hoorde aan de wilgen te hangen en de fotocamera weer op te pakken. Ik was klaar met het bewegende beeld. Het stilstaande beeld, daar lag eigenlijk altijd al mijn liefde. Het was wel eerst zoeken naar wat ik nu precies wilde doen. Evenementen, landschappen, bloemen.. Prachtig om te doen. Toen kreeg ik een opdracht om een oude schuur te fotograferen. Wat leuk om te doen! Toen ik dit later vertelde aan een vriendin die ik vanaf de middelbare school ken, sprak zij de magische woorden: maar dat deed je vroeger altijd al, gebouwen fotograferen… Toen vielen er veel kwartjes! Hierin wilde ik verder. Die oude panden waar ik mij op mijn gemak voel, het ontdekken van een huis. Het licht, de sfeer, de details. Ik vind het een genot.
Sommige mensen denken, gezien mijn titel als monumenten fotograaf en ik geef ze geen ongelijk, dat ik alleen oud doe.. Ja, daar ligt zeker mijn voorkeur. Maar nieuwe architectuur, bijzondere gebouwen, daar kan ik ook enorm van genieten. Alleen die hebben nog niet die beleving wat oud heeft. Dat is zo leuk aan monumenten, de schoonheid van veel van die panden. Die je soms van een afstand niet of nauwelijks ziet.. Dat breng ik graag in beeld.