Hij was geen man van het soort; een vrouw heeft maar 1 recht en dat is het aanrecht. Juist niet. Zelfstandigheid en zelfredzaamheid voor vrouwen vond hij erg belangrijk.Toen hij in 1979 overspannen raakte en daarna afgekeurd werd, zei hij tegen zijn vrouw: ga jij maar meer werken als je wilt. Ik word huisman. Als er verkiezingen waren stemde hij altijd op een vrouw. Hij vond dat er meer vrouwen in de politiek en bedrijfsleven moesten komen.. Hij was wars van mannen bolwerken. Je kunt zeggen dat ik emancipatie en feminisme vooral van mijn vader leerde. Mijn moeder was hierin de stille ‘rollmodel’. Zij ging als inval onderwijskracht werken toen ik naar de kleuterschool ging. Ze vond het fijn om te werken, maar deed verder haar ding, zonder daar (voor zo ver ik mij kan herinneren) veel aandacht aan te geven.
Wonend in Nederland voel ik mij bevoorrecht dat mijn wieg in dit land stond. Een land waar het normaal is dat je als vrouw studeert, werkt, financieel onafhankelijk bent. Nog niet alles is Hosanna en er zijn zeker zaken die mis gaan, maar in basis zijn mannen en vrouwen gelijkwaardig. Daar zijn we in dit land het in ieder geval over eens.
Als ik verder de wereld in kijk, en met name buiten West-Europa zie ik dat wat ik vanzelfsprekend vind, niet voor iedere vrouw in de wereld zo is. Meisjes/ vrouwen die als seksslaaf verhandeld worden, vrouwen die niet zonder man naar buiten mogen of autorijden. Er zijn landen waar dit normaal is.
Ik kon blijven werken na de komst van de kinderen, ik mag stemmen en ik heb geen handtekening van mijn man nodig als ik een grote aanschaf wil doen. Sterker nog, de auto die wij hebben, staat op mijn naam. Ik rij bijna altijd.
Dat vrouwen en mannen gelijkwaardig zijn voor de wet, is nog niet zo heel lang. Ook in Nederland is het eeuwen zo geweest dat vrouwen een soort tweederangs burgers waren. In het openbare leven telden ze niet mee. Ze mochten niet stemmen en voor belangrijke beslissingen hadden ze een handtekening van hun man of vader nodig.
Vrouwen mochten zelden zelfstandige beslissingen nemen. Hooguit misschien nonnen of ‘oude vrijsters’, want zo werd je genoemd als je niet getrouwd was.
In Nederland waren er in de geschiedenis een aantal vrouwen die hier geen genoegen mee namen, ik denk onder andere aan Aletta Jacobs, later de Dolle Mina’s, maar er zijn er zeker meer. Moedige vrouwen die zich niet neer wilden leggen bij de rol die ze toebedacht hadden gekregen. Ze wilden zelf beslissen. Inmiddels is dit in Nederland behoorlijk normaal geworden, gelukkig. Dankzij de Spice Girls in de jaren 90 kwam de term “girl power’ in beeld. Steeds meer vrouwen laten zien dat ze zelfstandig zijn, en op en top vrouw.
In dit project wil ik vrouwen laten zien die ik op één of andere manier bewonder. Waar ik mee lach, praat, dans, werk of soms mee huil. Dit zijn wij, vrouwen van de 21ste eeuw. Power Vrouwen die op één of andere manier krachtig zijn. Dit wil niet zeggen dat ze onoverwinnelijk zijn en geen onzekerheden hebben. Juist niet, ze kiezen vol overtuiging hun eigen weg en pad, ook al is dat geen glad gestreken pad. Het zijn vrouwen die mij raken.
De tekst die bij de foto staat is de tekst van een lied die zij zelf uitzochten waar ze blij van worden, krachtig voelen, kortom, tekst die ze raakt. Het pand waar de foto gemaakt is, is een pand waar zij zich geborgen en fijn voelen. Soms is dat hun eigen huis, soms ook een ander huis of werkplek.
Ik ga voor een serie van krachtige vrouwen, die misschien bewust of onbewust een voorbeeld kunnen zijn. Want laten we wel wezen, een goed voorbeeld kunnen we altijd gebruiken, voor onszelf en de generaties die na ons komen.
Omdat te ervaren hoe het is om voor de camera te staan met deze vraag, ben ik begonnen mij zelf te fotograferen:
Waar werd de foto gemaakt? Bij mij in de gang. Ik ben namelijk dol op gangen. Een gang is het hart van het huis. Deze gang viel ik voor toen we dit huis kochten. In mijn werk kom ik veel mooiere gangen tegen dan deze. Maar dat is niet erg. Dit is mijn gang. Ik ben er blij mee. Daarbij is het een gang om nog te ontdekken. Ik ben sinds kort erg benieuwd wat er onder het laminaat ligt.. Ik hoop daar in 2016 achter te komen en stiekem hoop ik dat er dan een mooie tegelvloer te voorschijn komt…
Waarom de tekst? Deze tekst is voor mij een soort van levensmotto. Zonder dit is het leven (voor mij) kleurloos.
Tot slot. Tijdens het maken van de foto’s kwam onze kat Trippel kijken wat ik aan het doen was. Deze kat is een soort van schoothondje. Ze heeft de neiging mij te volgen, waar ik ook heen ga. Erg leuk, meestal (behalve als ze voor mijn voeten loopt.. ). De crucifix boven de deur is een link naar mijn vader, ik mocht het van mijn moeder hebben toen mijn vader overleden was. Hij was erg gelovig. Als goed katholiek hing er een crucifix boven onze deur. Nu wil ik mijzelf geen goed katholiek noemen in de zin zoals die vaak gepredikt wordt, maar ik vind de herinnering aan mijn vader wel heel fijn.