Daar stond ik dan… met mijn mond vol tanden in de drooggelegde rivier Turin in Valencia. Ik was een paar dagen op pad met vijf andere ondernemende vrouwen. Een workation. Werk en plezier combineren. Ik stapte er blanco in. Was nog nooit in Valencia geweest en had geen idee wat te verwachten. Gewoon over mij heel laten komen is een prettige strategie als je vertrouwen hebt in een organisator als Lucinda Douglas.
We gingen fietsen en opeens doken ze daar op. De gebouwen van Cintat de les Arts i les Ciències (Stad van kunsten en wetenschap).
Totaal een zestal gebouwen ontworpen door de beroemde architect Santiago Calatrava. Ik was flabbergasted, om maar eens een modern woord te gebruiken.
Ja, ik ben zeker van de oude gebouwen, maar mooie moderne gebouwen kan ik ook zeer waarderen en deze staan zeker in de top 3. Misschien wel op de eerste plaats. Wat een prachtige panden!
Dit complex ligt dus in de oude rivierbedding Turin. Deze werd omgeleid en drooggelegd, omdat bij overstromingen er te veel schade aan de stad was (hij ligt midden in de stad). Er kwam een omleiding en in die oude bedding kwam een park. In 1989 kon Calatrava beginnen met een complex van totaal 2km2. Hij deed er 20 jaar over en overschreed ruim vier keer de begroting. De totale kosten waren 1,3 miljard euro. Gezien de architectonische kwaliteit en omvang moet ik zeggen dat ik dat geen heel raar bedrag vindt.
In deze ‘stad’ is onder andere een digitale 3D bioscoop, een wetenschapsmuseum waar het verboden is dingen NIET aan te raken en het grootste aquarium van Europa. Er leven zo’n 45.000 levende wezens in van totaal 500 soorten.
Op de foto hierboven zie je links het museum en rechts L’Agora, wat Grieks voor ontmoetingsplaats is. Het is niet geopend voor publiek; er worden tentoonstellingen en bijeenkomsten georganiseerd.
Hieronder zie je verschillende foto’s van vooral het museum, Hemisfèric, de bioscoop en wat meer op de achtergrond het opera gebouw. De vorm is gebaseerd op een Romeinse helm. Dat is duidelijk zichtbaar.
Het zijn duidelijk de uitzonderingen die de regel bevestigen. Hoewel dit alles nog niet heel oud is, vind ik dit wel prachtig om te zien. Ik kan hier eindeloos van genieten. Helaas had ik maar 15 minuten toen ik er was. Ik was als een kind in een snoepwinkel en was blij dat ik de camera van van de mede reisgenoot Charmaine Douglas mocht lenen (Zij was ook onze reisleidster en maakt een mooie video van deze reis).
Ik wil hier zeker nog een keer naar toe. Dan op een iets zonnigere dag met mijn eigen camera en lenzen. Kijken wat ik nog meer uit mijn camera kan toveren met deze bijzondere gebouwen. To be continued.. daar ga ik van uit!