Leuk om te horen Wim!
Geinteresseerd omdat ik er als kind van 1950-1953 woonde. Mijn vader werkte op de Volkshogeschool.
Dag hans, Dank je wel voor je mooie bijdrage! Ik zal hem doorsturen naar Yneke en Friso. Hartelijke groet, Léontine
Dag Ineke en Friso, Omdat ik hier in de buurt een paar dagen vakantie houd werd ik herinnerd aan de dagen op Wientjesvoort. De baron en barones hadden naast het afgebrande huis een onderkomen geouwd met daarvoor plaats voor haar hobby: de papagaaien. Op het grasveld mocht je camperen. Destijds heb ik het huis getekend en mocht ik ook binnen kijken. In mijn herinnering zijn vooral de glazen ramen met afbeeldingen bijgebleven. Mensen die met landarbeid bezig waren stonden er op afgebeeld. Later hoorde ik dat er dieven waren gekomen die midden in de nacht het hele trappenhuis eruit gesloopt hadden . . .het was een prachtige gestoken eiken trappenhuis . . . De barones gaf mij een oude anzichtkaart waarop het huis in oude glorie stond. Daar heb ik toen ook een tekening van gemaakt. Die twee tekeningen heb ik haar gegeven. Heel, heel mooi om te horen dat het huis weer in oude staat hersteld is. Ik wens jullie veel succes met het onderhoud ervan en dat jullie er nog veel jaren in goede gezondheid van mogen genieten. Met vriendelijke groet, Hans Notermanns
Dank voor je reactie Carolien. Inderdaad een prachtige toren. Echt een eye-catcher van het dorp!
Ja he, ik vond het echt een ontdekking toen ik daar was. Terwijl Buren al langer bestaat dan ik, haha. Dank voor je reactie en veel plezier in Buren als je er bent!
Toren spreekt mij het meeste aan. Heel apart
Buren is prachtig! Het museum in zijn volle glorie vind ik wel heel erg mooi. Moeilijk kiezen Léontine want, ze zij allemaal mooi! (-: Die met een stukje stadsmuur zijn ook mooi. Het wordt tijd dat mijn vrouw en ik er weer eens naar toe gaan. Groetjes!
L.s. Heb van 1948 tot 1960 in Brummen gewoond.Het verhaal vande Ulo aan de Zegerijstraat trof me.Wij ,jongeren van de CJMV. hebben nog leuke herinneringen aan dit gebouw...Verder was in die tijd Brummen saai...Wij gingen naar Zutphen voor de bios,later naar het Bausartius (klein groepje).Het oude gemeentehuis aan de Zutphensestraat werd ook als club- gebouw door diverse groepen.a. Voor de Hervormde Kerk.
Mijn naam is Vera van Donkersgoed. Ik ben de kleindochter van Gert. Helaas is hij in januari 2000 overleden. Zelf heb ik hem maar een half jaar mogen meemaken, helaas. Ik vind het heel erg leuk om de verhalen over opa te lezen. Ik hoop dat ik u een beetje verder heb kunnen helpen. Vriendelijke groeten Vera Van Donkersgoed
Dank je Sandra! Leuk om te horen!
Leuke blogpost Léontine. Helemaal zoals het is en nog dagelijks super blij met jou foto's.
Hier weet ik niets van. Ik neem aan dat ze dit bij de Cunerakerk kunnen vertellen.
Was er ook iets bekend .van de brand 1936.waarbij een Penning is uigegeven Voor het herstel
Dag Ester, Zodra je het hek aan de voorkant binnenstapt sta je op privé terrein. Dus het bordes ook. Het landgoed er om heen is waarschijnlijk wel toegankelijk. Ik ga er vanuit dat er borden staan. Ik ben daar (nog) niet geweest. succes!
Dank je wel Jan!
Prachtig!
hallo, op internet lees ik dat het landgoed vrij toegankelijk is, maar de woning niet. Echter is mijn vraag, het bordes, de trap met pilaren, zijn deze toegankelijk voor bezoekers? Of is dit meteen de entree van het huis? Tot horens. Dank u wel. Groetjes, een mede-fotograaf
Beste Marius, Wat leuk om te lezen! Wie weet komen er nog meer verhalen over die pand op de site. Fijne dag! Léontine van Geffen-Lamers
Ik ontdekte zojuist dat mijn betovergrootvader Gerrit Kouwenaar in dit pand een Kostschool heeft gerund. Mocht u meer informatie of foto's hebben van dit pand of over deze geschiedenis, dan ben ik zeer geïnteresseerd. Overigens heette zijn vader Antoni, net als een van zijn zonen en net als mijn groot- en peetvader. Mijn tweede naam is ook Antoni (vernoemd naar peetvader) Met vriendelijke groet, Marius (Antoni) van der Pas
Dank je Menno!
Dank je Leni!
Geweldig, Léontine. Wat en enthousiasme spreekt uit je je verhaal. Mijn complimenten , lieverd. Ik heb waarschijnlijk een adres voor je over een landgoed, waar ik in september was. Ga googlen naar Landgoed Kemna. Ik was daar en trof daar een zeer bevlogen eigenaar.
Fraai en met vel liefde vastgelegd, Léontine!
Ja fijn hè, daar kunnen wij weer van genieten. Dank voor je reactie!
Dag Hans, Wat leuk! Ik weet niet zo goed hoe dat gaat met meldingen met websites.. Als je mij volgt op faceboek (Monumentenfotograaf) of Linkedin (Léontine van Geffen-Lamers) kom je het vanzelf tegen als het goed is. Als ik een ander idee heb, laat ik het weten. Ik ben dan trouwens wel weer benieuwd naar jou rubriek. Waar wordt die gepubliceerd? Groeten, Léontine
Ja hè, vind ik ook bijzonder. Dank!
Is het mogelijk een melding te ontvangen over een volgende reportage? Ik schrijf een rubriek over bijzondere landgoederen in het FPG-magazine De Landeigenaar. Wellicht ontstaan zo interessante dwarsverbanden.
Wat leuk dat er mensen zijn die het voor over hebben om een buitenplaats te redden. Heel gaaf.
Dag Eltjo, ik heb geen idee eerlijk gezegd. Het was wel een ziekenhuis, maar of het een psychiatrisch ziekenhuis was durf ik niet te zeggen... Prachtig is het wel inderdaad! Groeten!
was dit het voormalige psychiatrische ziekenhuis Santpoort ? Dit ziekenhuis had een relatie met het Marine Hospitaal voor wat betreft de gezondheidszorg van hun patiënten, kan ik mij nog herinneren. Dan spreek ik over de jaren 60 en 70 ? Ik was toen verpleegkundige in het MHO. Prachtig ziekenhuis.
Leuk om te horen! Heerlijk zo'n boom inderdaad. Die vind je niet zo veel meer tegenwoordig.
Wat leuk om te lezen Daniel! Wat een mooie herinneringen!
Wat leuk om te lezen. Ik heb als kind in dit huis gewoon tot mijn negende jaar. Daarna woonden mijn opa en oma erin en heb ik daar vaak gelogeerd als kind. Toen ik er woonde was de boom in de achtertuin mijn favoriete plekje. Heerlijk om erin te klimmen en erin weg te dromen. De pakjes sigaretten zouden zomaar van mijn vader geweest kunnen zijn. Zo herkenbaar. Sigaretten kopen en dan weggooien omdat hij probeerde te stoppen.
Wat een geweldig verhaal om te lezen! Ik ben geboren in dat huis. Vanaf de voorzijde (straatkant) gezien in de kamer links. We hebbem daar als gezin dus gewoond bij opa en oma Smink. Ik heb fantastische herinneringen aan dat huis, met name vanwege oma Smink (mijn opa heb ik niet zo goed gekend omdat ik nog jong was toen hij stierf). Met name het verhaal van de sigarettenpakjes hebben me een lachbui opgeleverd. Dat zijn inderdaad heel wat verwoede pogingen geweest om te stoppen met roken. Wat ik weet van mijn oma is dat ze bijvoorbeeld de eerste gecertificeerde kinderpolitieagente in Nederland was. Ik weet ook dat ze zich veel heeft ingezet voor de kerk. Ze was heel trouw in het gebed. Dat deed ze in het kamertje achter de ruimte waar ik geboren ben. Elke dag schreef ze op wie ze tegen kwam en schreef op waar ze dan voor kon bidden. Dat boekje is bewaard gebleven en zit nog ergens in de familie. Al met al dus goede herinneringen.
Dank je wel voor je mooie verhaal Laurens!
Prachtige foto's gezien hier, op google en op Schakel-Schrale. Ik heb tot mijn 21 ste tegenover deze kerk gewoond en ben er tot mijn 28ste naar de kerk gegaan. Vooral de "lege ruimte" opnames vond ik prachtig. Ze deden mij ook denken aan mijn kleutertijd toen ik er een tijdje in een provisorische kleuterklas zat (voordat de kleuterschool in de nieuwe buurt klaar was). De meeste van mijn zussen zijn er getrouwd en mijn broer heeft er zijn eerste mis (1959, als eerste neomist van de parochie) opgedragen. Mooie herinneringen! In de winter was die kerk trouwens steenkoud, de pastoor kon maar een paar keer per jaar kolen laten komen (vóór het aardgas midden jaren '60) Dank voor de prachtige foto's! Laurens Mul (1952)
Dag Marjan, Fijn om te horen! Ken je Bernadette van Hellenberg Hubar? Zij heeft een ebook geschreven over de Laurentiuskathedraal en het werk van Kees volgens mij en kan je meer vertellen dan ik. Hartelijke groet, Léontine
Heel mooi om te zien. Ik ben een kleindochter van Kees Dunselman en vind de hele restauratie van de Laurentiuskathedraal geweldig om te zien. Ook geweldig dat het werk van Kees Dunselman zo gewaardeerd wordt en niet in de vergetelheid geraakt. Ik blijf graag op de hoogte. mvg Marjan Dunselman
Dank je Victor, daarom ben ik professional ;-) en schrijf ik blogs om de lezer te laten zien dat fotograferen over meer dingen gaat dan op een knopje drukken :-) Ik hoop ze daarmee te inspireren om zelf betere foto's te maken. Dat is leuk voor iedereen. Regel van derden en gulden snede is ook interessant inderdaad. Ik maak daar (inmiddels onbewust) ook gebruik van. Ik ben blij dat je er van geniet!
Tja, dat weet je als professional! Bij dat soort zaken sta ik als amateur niet stil. Heel toevallig van de week een cursus fotorealistisch tekenen (keukens) gehad en gewezen op de regel van derden en de gulden snede. Ooit van gehoord, nooit in verdiept. Daar pluk ik nu de vruchten van. Ik geniet overigens altijd van je blog.
Dag Ben, hoe is de naam van de tandarts? al eens een oproep op Facebook misschien gedaan? Er is een speciale pagina over de geschiedenis met mooie oude foto's van Brummen. Misschien heb je daar wat aan. Succes!
L.S. Ben op zoek naar de zoon van de tandarts (die mij ook altijd in mijn jonge jaren behandelde).De zoon heet Gert en is geboren in 1941.Hij was mijn vriendje op de lagere school (de Wilhelminaschool) en de oudste zoon.Wij haalden samen veel kwajongensstreken uit.Gert ging later naar de Zeevaartschool in Den Helder.Zelf heb ik de opleiding op het Baudartius lyceum in Zutfen gehaald en ben Gert uit het oog verloren.Heel jammer nu,gezien onze gezamenlijke jeugd met veel herinneringen.Wie helpt me aan een adres?Geen idee waar de man nu woont en zelfs niet of hij nog leeft.Wie helpt me verder.
Gelukt met die ramen?
Pand wacht nog op onze ramen !
Dank je Wessel!
Mooi portret! Ontwapenend, sympathiek, erudiet.
Wat een prachtig verhaal. Heel veel dank!
Ik ben Carlita van Wayenburg en ben een achter nichtje van Mevr. Leonie van der Loo. Zij is de zus van mijn Oma. Mevr. van der Loo trouwde op late leeftijd met ook een Men. van der Loo. Mijn moeder vertelde altijd een verhaal over de fantastische bruiloft die dit was. Waar mijn moeder met mijn vader een mooie avond beleefde.. In 1965 kwam ik met mijn broer , zus ,vader en hoogzwangere moeder uit Australië aan in Nederland en konden we inwonen in Terra Neuve . Mijn Tante was Handwerk juf geweest en leerde ons borduren. We borduurde een slabber voor mijn nieuwe broertje of zusje. Het werd een zusje en we noemde haar Leonie, naar mijn Tante, die zich erg vereerd voelde. Vooral ook omdat zij zelf geen kinderen had. Ik herinner mij Leida het dienstmeisje. Zij zorgde s,morgens dat de kolen kachel branden. Mijn tante had een belletje waar ze dan mee rinkelde als de thee op gediend moest worden. S,morgens aten we Brinta pap in de eetkamer.( In mijn geheugen links achter) Het was er s,morgens erg koud maar de kachel verwarmde het gelukkig wel.Alle katten mochten er dan ook zijn en de restjes pap waren natuurlijk voor de hen. Mijn Tante had heel veel katten. Dus het is grappig het verhaal te horen over het spookhuis waarbij er katten gehoord werden. Zij hield erg van katten en ze mochten ook allemaal binnen. Wij mochten alle drie een kat uitzoeken en die de onze noemen. We vonden het prachtig!! Mijn vader gaf ons les in de eetkamer , tenslotte moesten we weer Nederlands leren. We sliepen met z,n vijven op één kamer want we vonden als kind het huis ook een beetje griezelig groot. Op zolder stonden veel beelden en een hemelbed met allemaal spinnen webben. Daar mochten we soms even kijken met mijn tante mee. Heel spannend! Dan de trap waar je heerlijk op naar beneden kon glijden zoals je weleens in films ziet. En de kelder die regelmatig onder water stond en de kikkers die daar kwaakten. Met Pasen mochten we eieren zoeken in de tuin. Er was een Orangerie en een groente tuin waar de eieren verstopt waren. De sfeer die het uitstraalde maakte veel goed. Ik heb er hele fijne herinneringen en zou graag er nog eens binnen kijken.
Dank je Herma. Ik snap je vraag niet helemaal, maar ik was er nog niet eerder geweest dan tijdens de restauratie en ik was er onlangs weer nu het geopend is. Maar toen als bezoeker, niet als fotograaf.
Mooie foto's en ben je voordien nog geweest?
Henk Martens, Ernst-Jan Best is mijn vader,Ernst woont nu in Edam. Inge Elsman, vanuit het keukenraam keek je uit op de vijvers , 1 ronde vijver met een eilandje en een grote "zwemvijver"
Wat leuk om te horen! Heeft u misschien nog meer mooie herinneringen van uw oma of oom? U mag ze hier onder zetten (als u wilt), wij lezen ze graag!
Heel grappig, ik ben de kleindochter van mw Smink en de pakjes sigaretten herken ik uit de verhalen dat er mijn oom stiekem rookte. Een prachtig huis met veel herinneringen
[…] voor oude gebouwen Eigenlijk heb ik al mijn hele leven een enorme fascinatie voor oude gebouwen en monumenten. Ik fotografeer het liefste monumenten en oude gebouwen, dat doe […]
Klopt. Goed gezien!
Bij de onderste foto's is de lantaarnpaal heel storend.
Dank je Godfried!
Mooie foto's, meid!
Het is helaas geen prijsvraag. Hij is wel te koop.
leuk idee, zou leuk zijn als ik de op hou geprinte foto win. hopelijk is het printen gelukt
Dank je Leni!
Dank je! Komt helemaal goed!
Prachtig verhaal Léontine.????
Mooi hoor... Indrukwekkend proces; loslaten ? sterkte!
Prachtig gedaan Schakel & Schrale, vakwerk.
Beste meneer van Krimpen, Dank voor uw reactie. Altijd leuk om te lezen. Hartelijke groet, Léontine
Leontine Leuke en mooi genomen foto s van paleis Soestdijk . Inderdaad als de zon er is, is het licht aan de achterzijde beter . Wij zijn al vanaf Koningin Wilhelmina betrokken bij het schildert technisch onderhoud van het paleis. Nadat het paleis is overgegaan naar de (toen nog ) rijksgebouwendienst hebben wij de laatste 30 jaar het onderhoud mogen doorzetten, Na het overlijden van de Prins is er alleen nog preventief gewerkt Met vriendelijke groet W.van Krimpen (oud directeur schilderbedrijven van Krimpen ,Dolph van Schaik schilders , L van den Berg)
Dank je! Beetje late reactie. Ik was op vakantie, haha.
Mooi om te lezen. Twee dames die ik ook van dat forum ken en enorm bewonder. Powerrrrladies!
Dank je Ilse. Dat was inderdaad in dezelfde tijd volgens mij.
Mooi weer, Léontine. Ik denk dat we Gabi even lang kennen en sluit me aan bij je woorden over haar! En dat liedje: kippenvel. Ik vind het ook van de mooiste van Prince en het was een van de favorieten van een verongelukte vriend.
Dank Edith. Wees gerust. Voordat dit boek gedrukt gaat worden kijkt een eindredacteur nog naar de teksten en haalt alle fouten er uit :-)
En... Ik houd ervan i.p.v. Ik hou ervan. Maarrrrr peanuts vergeleken met dit mooie interview ;-)
Hmm, dank je Marion! Ga het gelijk veranderen. Dacht dat ik de goede had qua video.
Leuk stuk weer..kritische noot: liedje van Prince is alleen instrumentaal en ode bij zijn overlijden..dat bedoel je denk ik niet.. En taalfoutje..touw aan = trouw aan jezelf. Verder weer leuk om te lezen!
Lieve schat je weet dat ik veel van je hou. Ik ben enorm trots op jou en natuurlijk op mijn kleinkind. Jullie doen het uitsteken Ik heb altijd welgelegen dat jullie kanjer zijn Je trotse vader en opa Pa (
Dank je wel Frida!
Een geweldig mooi verhaal over Jolanda en hele mooie foto s ook .
Dank je wel. Ik vind het zelf ook een heel mooi nummer. Ik was dan ook erg blij met deze keuze:-)
Dank je Diana. Graag gedaan!
Heel mooi en goed om te lezen. Ik ga powermensen steeds meer als voorbeeld zien! Thanks voor dit verhaal ?
Dank je voor dit Inspirerend verhaal. Ik ken het nummer maar al te goed van Emeli Sandé, het is namelijk ook een van mijn favorieten :)
Als theatermaker spreek ik regelmatig mensen na een voorstelling, die zeggen: " Ik vond het heel leuk, maar ik weet er natuurlijk niets van.." Het gaat er niet om wat geleerde koppen er van vinden. Theater wordt gemaakt voor de toeschouwer, voor jou! Het gaat om jouw beleving. Wat jij hebt ervaren. Niet wat iemand anders ervaart of vindt!
Dank je Leni!
Prachtige foto's. Ga kijken als ik in de buurt ben. Ben trots op mijn dochter.
Beste W en J de Greeff, dank voor uw reactie. Wat zult u trots zijn op uw dochter! Ik ben het helemaal met u eens. Wie weet zien wij elkaar daar inderdaad. Groeten, Léontine
Hoi Léontine. Wat een prachtig ontroerend verhaal. Het geeft precies weer hoe Sandra en haar gezin iedere gast ontvangen. Kan je raden hoe wij (haar ouders) het ervaren om op Schloss Möhren te zijn met de kids en kleinkids. Elke keer dat wij daar zijn komen we tot rust en kunnen de batterij weer opladen en genieten van de drie meisjes. Elke keer weer balen dat de tijd om is en weer naar huis moeten met de gedachten tot de volgende keer. Wil ook laten weten dat als er tijdens je verblijf ernstige medische dingen gebeuren je er ook niet alleen voorstaat. Op de kop van de ellende staat Sandra en die laat alles vallen om het zo goed mogelijk voor ieder te regelen. Dit uit ervaring. Begrijp dus de kreet van je kinderen dat ze weer terug willen, die drang hebben wij ook en gelukkig kan dit heel vaak. Misschien ontmoeten wij elkaar daar een keer ? Vriendelijke groet. W en J de Greeff
Dank je Menno!
Mooie serie van deze kerk! Fraai licht en perspectief gebruikt, plezier om naar de foto's te kijken
Dank je Evelien!
Dank je wel voor het delen van jullie powerwerk. Heel leuk om jullie op deze manier allebei beter te leren kennen. Groetjes Evelien, (die van Van Zings)
Dank je wel Bea!
Je laat haar zien zoals ze is.. Prachtig!!
Dank voor je mooie compliment Marijke. Fijn om te horen!
Naast je fotografie talent ben je ook iemand die met je woorden mensen weet te raken.....
Dank je wel voor je complimenten Jacques! Drente is inderdaad prachtig! Ik ben blij 'in het Brummense' te wonen. Binnen 1 à 1,5 uur ben ik bijna heel Nederland door (zonder files dan). Erg prettig voor mijn werkzaamheden. Als ik weer eens jullie kant op kom (niet zo vaak helaas), zal ik weer eens komen aanwaaien. Groeten, Léontine
Dank je Bianca!
Hoi Leontine. Een levensgroot compliment voor je prachtige website in vernieuwde staat. Prachtige foto's en en super tekst! Het verhaal van Irmgard en de foto's zijn mooi en inspirerend. In je beschrijving herken ik Irmgard ook helemaal. Jammer dat we zo ver bij elkaar weg wonen- hoewel Drenthe een fijn land is om te wonen. Wij gaan wel eens met de caravan naar Bunnik, vlak bij Houten waar Bas woont. Als je dan in Bunnik op de trein stapt ben je binnen een kwartier in Utrecht. Van hieruit is dat bijna 2 uur! Maar je kunt niet alles hebben! Veel succes met je werk en dankjewel voor het sturen van dit stuk schoonheid. Liefs, Jacques
Hoi Léontine, mooi artikel, mag je echt trots op zijn.
Dank je wel Malika! Je klinkt inderdaad ook als een powervrouw!
Prachtig verhaal en mooie foto, inderdaad girlpower! Mooi om de herinnering aan je vader te lezen. Mocht je het verhaal willen horen van een van origine Marokkaanse powervrouw, uit een gezin met 4 broers maar mijn vader altijd zei dat de power niet zit in het alleen al als man geboren zijn. Niet altijd makkelijk om je een weg te vinden door een mannencultuur maar wat is het uitzicht toch mooi en krachtig als je dan wel aan de top van de berg (mijn dromen/wensen) staat. Net als een monument kan ik me dan voelen staan: vol wijsheid, weliswaar met hier en daar een teken van een pijnlijke wond, een uitstraling die je meeneemt jaren terug en tegelijkertijd verteld: als je maar goed voor jezelf zorgt dan blijf je wel staan en stijg je zelfs in meerwaarde. Beste groet, Malika
Dank je Marjon!
Luid en duidelijk!
Dank je Nathalie! Mooi gezegd, het borrelt inderdaad, haha.
Lieve Léontine, Aan de oppervlakte is het misschien wel stil, maar er borrelt van allerlei te creëren bij jou onderhuids. Wens je veel succes met T.A.P. Je schrijft mooi , ik blijf je volgen hoor!
Dank je Cor, daar doe ik het voor.. om te raken!
Dank je Rense!
Hoi Léontine. Heel mooi.. het verhaal heeft geraakt.. Mooi gedaan..
Marjan stuurde mij de link naar dit artikel, ik ben een goede vriend van haar. Ze had ook al verteld dat ze gefotografeerd zou worden. Ik heb dit artikel met veel aandacht gelezen en voor zover ik haar ken is het echt geschreven zoals ze is. Met recht een power vrouw en een paar prachtige foto's. Vriendelijke groet, Rense
Dank je wel Hiltje!
Mooi artikel Léontine en een prachtige foto!
Dank je wel voor je mooie reactie Marja!
Wat een mooi maar ook ontroerend verhaal. Dat Lucinda een lady is wist ik al! Dit mooie en eerlijke verhaal bewijst het weer eens. En wat een geweldige foto. Mooi!
Dank je Michel. Ik herken wat je zegt, als je Lucinda kent, vergeet je haar nooit meer. En dat wil je ook niet ;-)
Pff... en of dit een powervrouw is! Ken Lucinda nu een paar jaartjes maar dit is wel power ja... en buiten de power is het een leuk en open mens als je der kent vergeet je der niet meer en dat is positief..
Dankje Lucinda, graag gedaan. Jij dank voor je openheid!
Per jaar geef ik ongeveer tussen t en 10 interviews. Deze heeft voor mij veel betekenis omdat ik in mijn ruimte ben. In mijn veiligheid en ik houd van de lichtheid waarmee je dit doet Leontine. Je stukje wat je er zelf bij schreef ben ik zooo blij mee. Thank U. Wat een pracht cadeau! Knuf en liefs
Dank je!
Mooi!
Dank je wel Anita!
Mooi neergezet power vrouwen!
Dank je wel Rene.
Een mooi stukje Leontine. top
Dank je, fijn dat jij dat ook zo voelt!
Dank je wel Margot!
Prachtige foto. Wat een power. Verder herken ik veel wat je schrijft. Ik voel mijzelf een bevoorrecht mens.
Mooi Léontine! Mooi om te lezen hoe je tot dit onderwerp bent gekomen en hoe het echt bij jou hoort. Ik ben heel benieuwd naar de vrouwen, locaties en verhalen die gaan volgen deze start. Succes!
Dank je wel!
Dank je wel Joyce, ik hoop volgende week de eerst volgende foto's te maken. Met wat geluk gaat dit nog voor het einde van het jaar online. Waar ik in geloof? Goede vraag... Ik geloof in energie, kosmos, universum.. Geeft het een naam. Sommigen noemen het God. Misschien is dat wel hetzelfde, maar die naam wil ik er dan weer niet aan geven.
Dank je wel Ivonne!
Wat een mooi verhaal . Leuk om je te gaan volgen in het project vrouwen Power. Mooie doelgroep. :-)
Mooi verwoord Leontine; je tekst staat als een huis, wanneer komt de volgende vrouw in beeld? Dat je vader gelovig was en jij nu blij bent met de crucifix, maakt mij wel benieuwd naar waar jij in gelooft. Daar zou ik een project van willen maken ?
Prachtig, wat een mooie ode aan de Vrouw!!
Dank je wel Tina!
Je bent een vrouw naar mijn hart, Je ouders waren je voorbeeld emancipatie van de vrouw begon eigenlijk net. Blijf van mijn lijf huizen waren net opgericht waar ik zelf niet zoveel mee had. Ik was al geëmancipeerd toen ik in de wieg lag is mijn lijfspreuk. Trouwens een prachtige gang met lambrisering, fraaie achtergrond voor jouw chique japon.
Dank je Hiltje! En ik denk dat ook, dat de wereld er anders uit zou zien als er meer vrouwen in de politiek zaten.
Dank je Joan!
Prachtig Léontine. Stoer van je om zelf het voortouw te nemen en ook voor de camera te gaan staan. Ik ben benieuwd welke powervrouwen voorbijkomen. Ik geloof er stellig in dat als er meer vrouwen in de politiek zouden zitten, de wereld er heel anders uit zou zien.
Mooie column! En wat een mooie jurk. En ook nog schrijven: jij bent echt veelzijdig!
Dank je wel Mascha!
Wat mooi om een in kijkje in jou te krijgen. En powervrouw ben je zeker!
Dank je. Ik doe zeker interieurfotografie. Hoort ook bij monumenten ;-) Samen sparren ben ik altijd voor!
Dank je Leni, komt zeker goed. Even geduld..
Hoi, wat leuk omte lezen. Zo heeft iedereen zijn verhaal. Stoere vrouw ben je! Ik zag dat je ook interieurfotografie doet. Misschien een keer over sparren? Succes met alles! Groetjes van Giny.
Ja Léontine, het is een grote verandering en het voelt misschien niet zo goed, steeds rekening te moeten houden met hoe het er thuis aan toe gaat. Het komt vast wel goed. Alle begin is nog steeds moeilijk, maar met veel goede wil komt het zeker in orde. sterkte bij het veranderingsproces.
Dank je wel Hans!
Mooi verhaal. En zo duidelijk. Ik ben nu ook nieuwsgierig geworden naar jouw fascinatie, dus ga dat ook lezen.
Dank voor je reactie Jacqueline!
Lieve Leontine, bedankt voor je persoonlijke woorden, prachtig beschreven, Fijn om iets meer van jouw 'verhaal' te mogen leren kennen, een hele mooie dag gewenst, groet, Jacquelien
Mijn naam is Henk Martens en was enkele jaren bevriend met Enst Best. Ben hem uit het oog verloren door omstandig heden. Wie kan mij vertellen hoe het met hem is. Deze familie was zekker gastvrij.
Haha, ja dat is waar ook. Zou ik bijna vergeten :-)
En deurklinken...
Dank je Gerrit!
Gedegen werkwijze. Frisse, strakke foto's met frisse, duidelijke teksten. Complimenten
Hallo Boy, de gratis versie is volgens mij alleen via de computer, dat is deze app.photoephemeris.com. Er is meen ik ook een betaalde versie voor telefoon, maar die heb ik niet nodig. Hiermee kom ik prima uit de voeten. Adres in typen en je kunt jaren vooruit kijken :-) Succes er mee!
Leerzaam!!! En ik wil maar wat graag de naam van die app! Dit jaar wilde ik naar Kasteel d'Ursel (winnaar monumentenprijs) nabij Antwerpen gaan voor voorbereidingen voor een portret en zat te puzzelen wat het beste moment op de dag zou zijn. Zo'n app: zeer welkom!!!
Dat weet ik niet precies. Het zal niet lang meer duren. Dat weet ik wel.
VRAAG: Wanneer komt Het Paard van Marken weer uit de steigers ? Dit ivm de fotografie. [ fotoclub ] Met groet, Cock de Koning.
Hallo Hugo, Dank je, graag gedaan! Ik wens je een fijne zomer! Léontine
Beste Leontine, heel erg bedankt dat je onze dag zo prachtig in beeld hebt weten weer te geven. Het bekijken van je foto's is voor mij een heerlijke herbeleving van al het moois en de geweldige sfeer van die dag. Chapeau! Vriendelijke groet, Hugo Wijtmans Rotary Brummen-Engelenburg
Dank je Patricia, ik vond het erg leuk om te doen. Ik hoop inderdaad dat er veel foto's besteld worden. Jullie dank voor de goede organisatie.
Beste Leontine, Wat een fantastische foto-impressie! Bedankt voor je welwillendheid tijdens deze Rallytoerdag voor de CliniClowns op 28 juni 2015 (nota bene op je verjaardag). Mooi dat je met de bestelde foto's wederom een bijdrage levert aan de CliniClowns! Ik zeg tegen alle deelnemers: neem snel een kijkje op deze website en bestellen maar! Hartelijke groet, Patricia de Vries Rotary Brummen
Jij ook bedankt! Uiteindelijk ben jij begonnen ;-)
Dank je wel Léontine voor ons mooie avontuur.
Leuk om de herinneringen te lezen van oud-bewoners aan dit prachtige huis! Nog steeds is voelbaar hoe het huis veel bewoners heeft gekoesterd, het heeft voor mij een open en welkomend karakter. Heel eigenaardig dat het al zo lang vergeefs te koop staat.. Het verhaal van Mireille over de vijvers intrigeerde me, omdat ik sterk het idee heb dat er water op het land hoort te zijn, in elk geval een put of een bron. Ik ben benieuwd waar de vijvers waren, en wanneer ze zijn gedempt? Dank je Léontine dat je dit platform biedt om verhalen te delen over bijzondere huizen.
Een oude foto van de school gevonden in een fotoboek van grootouders. 1931.
Tot onze verhuizing naar Zutphen in 1956 woonden wij aan de Bronkhorsterweg op nr. 5, naast de kerk. Het blok huizen is gesloopt in de 70er jaren, er staan nu seniorenwoningen. De Bronkhorsterweg was toen nog niet onderbroken door de snelweg. Op zondagmiddag wandelden we vaak naar het veer en bewonderden de mooie villa's Spaensweerd en Ruimzicht. Er zwommen zwarte zwanen in de vijver voor Ruimzicht. Jan Siebelink heeft het boekje Ruimzicht geschreven, het verhaal speelt zich af in dit huis.
De patienten zaten tot 1943 op de trap, lees ik, maar ik vraag me af waar de notabelen van het dorp wachtten? Waarschijnlijk in de zitkamer? Er zal voor hen wel een particulier spreekuur zijn geweest, waar wel op afspraak gewerkt werd. Ik herinner me nog dat ik als kind een 'nummertje' ging halen voor mijn moeder, ook voor het Consultatiebureau aan de Engelenburgerlaan.
Mijn moeder, Anneke Harberts-Reukers (1917-2008), naaide veel voor de rijke, deftige mensen in het dorp, tot zij trouwde in 1946. Zo ook voor de familie Crommelin op Het Malster. Bewoners en huis maakten veel indruk op haar, we zijn later nog wel eens langs het huis gereden. Brummen was een feodaal dorp in die tijd, met veel prachtige huizen en rijke inwoners en aan de andere kant de 'gewone' mensen die voor hen werkten. Mijn opa was rietdekker, oma kokkin en mijn moeder naaide prachtige kleding. Zij ging met een patronenboek naar de opdrachtgevers, kwam daarna nog eens passen en bracht tot slot het kant en klare kledingstuk. Voor een jurk vroeg zij 1 gulden maakloon. De meeste opdrachtgevers waren heel vriendelijk en hartelijk en betaalden netjes, zoals ook de bewoners van Het Malster. Maar nooit vergat zij dat zij een keer 50 cent kreeg en voor de resterende 50 cent een emmer valappels mocht pakken uit de boogaard en zij hadden het geld zo hard nodig! Dit is dus niet bij Het Malster gebeurd!
Wat mooi om de foto te zien van de familie waar mijn moeder en tante nog vaak over spraken, hierbij wat van die herinneringen die ik heb genoteerd voor onze familiegeschiedenis. Mijn oma, Mina Reukers-de Brouwer (1886-1961) was kokkin bij de familie Blankenheym tot zij trouwde in 1914, zij sprak altijd met veel liefde over de familie. Haar zus Dina verzorgde het linnengoed. Oma leerde verfijnd koken bij de familie Blankenheim. Zij werd ook wel eens 'uitgeleend' om te koken op Huize Baak, het ouderlijk huis van mevrouw Blankenheym. Oma kreeg een prachtig doopjurkje van de familie Blankenheym toen ze zwanger was van haar eerste kindje. Het doopjurkje vond ik als kind al prachtig, ik was blij dat ik het erfde na het overlijden van mijn ouders, het hangt ingelijst in ons huis. Mijn tante Gerda Reukers was pas 14 jaar toen zij in 1939 dienstmeisje werd bij Arnold en Trees Blankenheym, zij waren toen net getrouwd en woonden in een nieuw huis op Zutphensestraat 38. Tante Gerda had het goed bij het jonge stel en was trots op haar uniform: een grijs jurkje, wit schortje en een wit kapje. Ze mocht op de fiets van Trees boodschappen doen, al kon zij amper bij de trappers. Mijn moeder Anneke Reukers naaide voor de deftige mensen in het dorp, zo maakte zij ook veel kleding voor mevrouw Caroline Vos de Wael-Blankenheym. Destijds was er een groot standsverschil, maar nadat mijn ouders, oma en tante in 1956 naar Zutphen verhuisden en Caroline in de jaren 70 in een appartement in Zutphen ging wonen ontstond er opnieuw contact, nu van meer gelijk niveau.
Vandaag ontving ik een mooi verhaal over dit huis: De Buitenhof; Mijn ouders hebben dit mooie huis gekocht van mevrouw Schwartz en er tot 1990 in gewoond. Een lieve aristocratische dame met veel gevoel voor sfeer en gezelligheid. Toen mijn ouders hun oog lieten vallen op dit huis, was mevrouw Schwartz, of Ida zoals mijn ouders haar noemden, er niet aan toe om dit huis te verlaten. Het was haar ouderlijk huis en het huis waar zij met haar gezin had gewoond en haar kinderen waren opgegroeid. Alleszins begrijpelijk. Uiteindelijk heeft mevrouw Schwartz op het terrein kunnen blijven wonen door op een gedeelte van de tuin een bungalow te laten bouwen. Voordat mijn ouders het huis konden betrekken was daarnaast een grote restauratie noodzakelijk zowel van het interieur als van het exterieur. Dit werd begeleid en uitgevoerd door de heer Hoogenberk van Havezathe Voorstonden. Zo werden alle kamers in monumentale kleuren geschilderd en verder heel veel noodzakelijk onderhoud uitgevoerd. Onder andere ook de buitenkant van het huis met de louvre luiken. Jammer, heel jammer dat deze luiken zijn verwijderd. Deze luiken maken toch immers het huis tot een buitenplaats. Nu is het een "witte kast", netjes maar zonder deze mooie luiken. Ik weet nog dat de luiken geschilderd werden. Dat was een enorm karwei. Ook veel aan het interieur is in deze tijd aangepast zoals het schilderwerk, keuken, vloeren, bijtrekken aanbouw bij keuken, geitenschuurtje, badkamer, lantaarn, tuin, etc. Kortom, voordat mijn ouders en wij dit huis betrokken, is er heel veel werk verzet waar de nieuwe bewoners nu ook nog van kunnen genieten. Fijn dat mevrouw Schwartz ook nog van de "oude" tuin kon genieten. Mijn ouders hebben altijd de doorgang naar haar oude tuin open gehouden. Met mooie herinneringen aan onze gezamenlijke familie bijeenkomsten en logeerpartijen denk ik terug aan dit huis. Paola van der Werf Havinga
Hallo Wally, leuk om te horen! Het linker gedeelte is ook te vinden op de site. Het inderdaad een prachtig balkon! Hartelijke groet, Léontine
Wat geweldig om dit nu zo mooie huis terug te zien, wij hebben hier een aantal jaren gewoond! Moet eind jaren 50 geweest zijn. Wij woonden in het linker gedeelte. De kamer boven met het koninklijke balkon zoals wij dat noemden heeft mijn moeder nog een poosje onder verhuurd aan een jong echtpaar .
Klopt, hier woonde de familie (Dick) Holterman. Het stond tegenover de Molenhorst aan de Cortenoeverseweg. Eigenares was een freule, naam?. De kamers beneden waren 520 cm hoog (gehoord van een behanger).
Dank je voor de mooie reactie. Leuk om zulke herinneringen te lezen. Ik kan mij goed voorstellen dat het dierbare herinneringen zijn!
Prachtig Villa Best ' zeker trots op deze naam, leuk ook :) ik ken het echter als villa terre neuve, deze naam kon je terug vinden in de giet ijzeren hekken die voor de oprit sierden.
Mijn naam is Mirelle Best, ik ben in dit huis opgegroeid tijdens de vakantie en de scheiding van mijn ouders. Ik koester hele fijne jeugdsentimenten aan dit huis, vaak komt het huis nog langs in mijn dromen.Mijn opa en oma verkochten antiek in de woonkamer, het huis stond vol met antiek ook stonden er vaak antieke kinderwagens of auto"s voor verkoop op de oprit. In de parkachtige tuin prachte een grote walnotenboom, tegen deze boom stond een lange ijzeren paal hier maakte we wedstrijdjes van met mijn neefjes en een enkele oom, wie het snelst boven was kreeg dan 10 "gulden"ik heb ooit gewonnen alleen de rprijs niet gekregen. Ook praalden er vijvers in de tuin waar we pootje baarden of schaatsen met koud weer. Vaak ging ik op visitie bij huurders, ik verveelde me nooit. Altijd was er wel handel of wandel en gezelligheid. Even naar opa op de houtwerk plaats of naar de garage waar Joop knutselde aan zijn old timers, Met een bel werd er geklingeld voor lunch,koffie of avond eten. In alle kamers heb ik geslapen geloof in alle 8 allemaal helemaal anders, de een was een koetshuis huisje met aparte woonkamer met keukentje en slaapkamertje in de puberteit kon ik samen met mijn vriendinnetje ongemerkt op stap via dit gedeelte, de ene kamer was nog groter dan de ander.Sinterklaasfeesten maar ook de grote kerstboom met live pianola muziek was een muze. Kortom jeugd sentiment. Heerlijk kan er uren over door praten. Wat een geschiedenis :)
Mijn naam is Mirelle Best, ik ben in dit huis opgegroeid tijdens de vakantie en de scheiding van mijn ouders. Ik koester hele fijne jeugdsentimenten aan dit huis, vaak komt het huis nog langs in mijn dromen.Mijn opa en oma verkochten antiek in de woonkamer, het huis stond vol met antiek ook stonden er vaak antieke kinderwagens of auto"s voor verkoop op de oprit. In de parkachtige tuin prachte een grote walnotenboom, tegen deze boom stond een lange ijzeren paal hier maakte we wedstrijdjes van met mijn neefjes en een enkele oom, wie het snelst boven was kreeg dan 10 "gulden"ik heb ooit gewonnen alleen de rprijs niet gekregen. Ook praalden er vijvers in de tuin waar we pootje baarden of schaatsen met koud weer. Vaak ging ik op visitie bij huurders, ik verveelde me nooit. Altijd was er wel handel of wandel en gezelligheid. Even naar opa op de houtwerk plaats of naar de garage waar Joop knutselde aan zijn old timers, Met een bel werd er geklingeld voor lunch,koffie of avond eten. In alle kamers heb ik geslapen geloof in alle 8 allemaal helemaal anders, de een was een koetshuis huisje met aparte woonkamer met keukentje en slaapkamertje in de puberteit kon ik samen met mijn vriendinnetje ongemerkt op stap via dit gedeelte, de ene kamer was nog groter dan de ander.Sinterklaasfeesten maar ook de grote kerstboom met live pianola muziek was een muze. Kortom jeugd sentiment. Heerlijk kan er uren over door praten. Wat een geschiedenis :)
Mevrouw Cortvriend ging in september 1973 in dit huis wonen. Dit is wat zij mij mailde: Wij hebben er 40 jaar geleden een jaar gewoond. er woonden 3 gezinnen, boven de eigenaresse met haar man, waar we iedere maand onze huur contant moesten brengen, En beneden 2 gezinnen. wij woonden aan de kant met die grote kamer aan de voorkant, we stookten een kachel in de kamer op olie. Achter het pand was een keukentje aan gebouwd waar alleen een kookplaat stond op butagas, en een tafeltje. Meer ruimte was er niet. Tussen de kamer en de keuken was een gang en dan de slaapkamer, er zat jute behang op de muren. Hier was geen verwarming en overal enkel glas. Wel een wastafel, maar nergens warm water. We moesten overal water voor koken. Het was een heel koud en vochtig huis. ‘s Winters hadden we de vorst op de dekens, dekbedden hadden we toen nog niet. Van de kamer kwam je op de gang en dan de slaapkamer en dan het keukentje. Aan het eind van de gang was de wc, daar moesten we samen mee doen met de andere beneden bewoners. Een douche was er niet, daarvoor gingen we naar mijn ouders, die ook in Brummen woonden. het was heel primitief, maar je wist niet anders, je was blij met woonruimte. Dit was onze ervaring in de Arnhemsestraat.
Beste mevrouw Van Lit, Hartelijk dank voor uw aanvulling en verbetering! Met vriendelijke groet, Marguerite Tuijn
Mooie foto's, leuk verhaal alleen jammer dat de inhoud van de tekst niet correct is! Er had moeten staan: de familie Bos en meneer was geen kolonel (b.d) maar een Brigade Generaal. Met vriendelijke groet, " de dochter" Hanneke van Lit- Bos
Mevrouw Breunisse, dochter van een van de twee broers die het huis lieten bouwen, heeft in haar eigen huis in de Zegerijstraat een halve molensteen van de inmiddels afgebroken molen in gebruik als "stoepje" bij de kachel.
Op de laatste bijeenkomst van de Kring Brummen van Bewoond Bewaard vertelde mevr. Dijksma mij dat zij bij de veiling van zaken uit het interieur van het polderhuis, toen de heer Brussaard het verkocht, graag de geëmailleerde bordjes "wachtruimte", "toilet" etc. hadden willen kopen. Helaas voor hen was tandarts Spits hen voor. Alweer een connectie tussen de verschillende Brummense monumentale panden.
Tijdens de Streekproductenmarkt in de Vroolijke Frans vertelde een dame ons dat ze mevrouw Schwartz goed had gekend. Het schijnt dat in de periode dat zij er woonde, de kinderen van de peuterspeelzaal in haar tuin mochten spelen. Wie hier meer over kan vertellen, is van harte welkom bij te dragen!
We horen van verschillende kanten dat er nog een huis in Brummen is geweest dat de Beelhorst heette. Volgens ons heeft dat aan de Cortenoeverseweg gelegen, en droeg het de naam Beelhorst in de periode dat het huidige Beelhorst-pand gemeentehuis, verenigingsgebouw en politiebureau was. Dat was gedurende een lange periode, van 1880-2006. Heeft u daarover (andere) informatie, deel dat dan met ons op de website!
Hihi, ken weinig mensen buiten Brummen die onze gemeente zo goed kennen als jij Joan! Leuk!
Dit huis is inderdaad prachtig hersteld en het park fantastisch opgeknapt en nu ook toegankelijk! Een klasgenoot van me heeft er een tijd gewoond met zijn gezin.
[...] Weber gaf jarenlang college in Amsterdam en schreef op het landgoed in Eerbeek zijn haast onuitputtelijke reeks wetenschappelijke werken. Meer informatie over de Webers vindt u op de website in een tekst van Els Holsappel uit 2008. [...]
[...] Lees hier het verhaal over Huis te Eerbeek [...]
Dank je wel!
Dank je wel Merlijn, ook namens de schrijver. Heb jij misschien nog leuke en/of spannende verhalen of anekdotes toen je in dit huis opgroeide? Dit vind ik erg leuk om te lezen!
Een mooi verwoord verhaal van het huis. Mijn complimenten. Ook de foto's zijn schitterend. Dank je wel, Leontine.
Complimenten voor de schrijver! Ik ben in dit huis opgegroeid en voel me helemaal thuis in deze tekst.
Van de heer Fredriksen uit Ede ontving ik nog een mooi verhaal: In de mooie villa aan de Zutphensestraat nr.12 woonde in mijn jeugd de jaren '40-'50 tandarts drs. W.P.H. van Donkersgoed, m'n ouders stuurden me er naar toe voor controle en behandeling. Z'n dochter Jannie zat bij mij op school en in de klas, de uitgang v/d school was precies tegenover de tandarts. In die tijd was het geen pretje om er heen te gaan om behandelt te worden. Je kwam binnen via de voordeur (zijkant) en daarna rechts in de wachtruimte. Wat daar opviel waren de mooie Gispen-design stoelen met chroom gebogen buisframe bekleed met zwart hout, op de vloer lag zwart marmoleum met witte accenten, het was een passend geheel. Vaak duurde het wachten lang en zat je wat nerveus op de wiebelende stoel omdat de behandelingen erg pijnlijk waren. Zijn assistente was Jannie Berendsen dochter van Berendsen bloemist en zaadhandel uit de Schoolstraat die probeerde je dan op je gemak te stellen. Naast de tandartsstoel stond een indrukwekkende boorkolom, de overbrenging verliep via een motor met diverse katrollen waarover draden liepen voor de aandrijving van de boorkop. Als je plaats nam in de stoel was het eerste wat opviel de grote dennenboom in de tuin aan de overkant waar je met open mond naar keek. Omdat de boor toen nog niet gekoeld werd met water en tergend langzaam liep was het heel pijnlijk en kwam er een verbrande lucht vrij wat vies rook. Hierna werd de amalgaam vulling geplaatst waarin kwik verwerkt was. Als de behandeling klaar was en je opgelucht naar huis fietste bloedde het nog wel wat na. Drs.van Donkersgoed en z'n vrouw zijn begraven op de algemene begraafplaats van Brummen in Rhienderen. Jaren later toen ik op hetzelfde adres bij tandarts Spits kwam waren de behandelingen veel prettiger en humaner mede door de techniek. De plaats en indeling van de wachtkamer en de praktijkruimte heeft drs. Spits later gewijzigd en gemoderniseerd. Ik was toen woonachtig in Laag-Soeren en ging voor behandeling naar Brummen waar ik altijd prettig en goed door dhr. Spits ben behandeld tot m'n verhuizing naar Ede in 2002.
Als kind moest ik van mijn moeder op een gegeven moment zelf een afspraak maken bij tandarts Van Donkersgoed. Dat ging via de telefoon. Eerst nam mevrouw op. Toen duurde het voor mijn gevoel uren voor de assistente kwam ... Vreselijk vond ik het. De arts was niet onaardig, maar ... niet goed. Mijn moeder liet op een namiddag al haar tanden trekken, ging daarna naar de huisarts (ze had bloeduitstortingen) en daarna .... koken voor het hele gezin.
Ook op funda kun je zien hoe dit monument er (van binnen) uitziet. Het staat te koop evenals meerdere mooie monumentale gebouwen in Brummen.
Dank je wel Jan! Binnenkort kun je nog zien hoe het er van binnen uit ziet!
Prachtig verhaal over mijn mooiste plekje Leontine!
Dat moet haast wel Marguerite, want ze verkocht die antiek vanuit haar huis. Dat mensen onder het eten ook spullen bekeken, dat wist ik dan weer niet :-).
Ik hoorde tijdens de Pinkstermarkt van iemand dat mevrouw Best ook antiek verkocht vanuit huis. Ze zat dan bijvoorbeeld gewoon aan tafel en liet onder het eten mensen de spullen in de woonkamer bekijken die te koop waren. Bijzonder!
Dank je Gaby voor je reactie. Vrees dat de sfeer anders wordt als het verkocht is..
Wat een prachtige beelden van dit huis... ik ken het helemaal niet, maar wat een fijne sfeer heb je weergegeven! Dat zou eigenlijk behouden moeten blijven na de verkoop....
Op zaterdag 11 mei, ontving ik onderstaand bericht van de heer Fredriksen uit Ede: Op internet heb ik gelezen van uw zoektocht naar en in oude monumenten. Helaas kan ik geen nieuwe elementen naar voren brengen over de villa, maar vindt het leuk wat ik weet met u te delen, dit huis heeft me altijd gefascineerd. Ik ben oud Brummen-nees geboren in1938 schuin tegenover villa Terre Neuve in het middelste witte huis een stukje van de weg, waar er 3 naast elkaar staan. Indertijd met huisnummer A 87 het latere nummer 62 Ik woon nu in Ede maar heb nog veel met Brummen. Dagelijks kwam ik langs Terre Neuve op weg naar de Wilhelminaschool. Ik meen me te herinneren dat de naam Terre Neuve in gietijzer stond vermeld op het toegangshek. Vanaf ons huis keken we op de mooie bomen in de tuin, de woningen er tegenover aan de Meidoornlaan waren er nog niet alleen volkstuintjes. De familie van de Loo woonde er, en een broer van hun woonde in de villa tussen het postkantoor en tandarts Spits. Geleidelijk aan begroeide de hele gevel met klimop wat de muren aantast. Het klopt zoals al meer gezegd dat het niet villa Best is maar Terre Neuve, deze mensen de fam Best hebben er jaren later een antiekzaak gehad. Ds. de Roos is mij ook bekend dat die er woonde, zelf heb ik begin zestiger jaren nog een poging gedaan om er te huren wat niet lukte vanwege de woningnood. Tijdens de 2e wereldoorlog is er op 200 mrt achter de villa een zware bom ontploft richting schoolstraat bij de voormalige school.
Hallo Bart, de naam Villa Best natuurlijk niet de echte naam (schijnt trouwens ook nog ooit anders geheten te hebben, maar die naam weet ik niet meer). Veel mensen uit Brummen kennen het huis als Villa Best, vandaar dat ik deze naam gebruik.
Prachtig zo`n boek over monumenten in Brummen, alleen jammer dat villa Terre Neuve wordt omgedoopt naar villa Best, de laatste bewoners.
Dank voor je bijdrage. Ik word daar erg blij van!
Ja, dat klopt Joan, Decima en Terre Neuve staan haast 'achter' Assenrade. Ik maakte vanochtend een foto van binnenuit ongeveer richting Zutphen. Zelfs de torens zijn niet zichtbaar.. Wel het huis (uit de jaren 70) waar ik woonde toen wij in Brummen kwamen. Dat vind ik dan wel weer leuk :-)
Mooi verhaal van een huis waar ik jarenlang langs ben gelopen op weg naar school. Vanuit de huizen decima en Terre Neuve kon je vroeger ook naar Zutphen kijken. Die hebben nooit in de weg gestaan. Door de bochten in de weg (te beginnen bij "De Tol" is de ligging van Zutphen naar Brummen anders dan je vermoedt.
Onderstaand verhaal ontving ik van Joan de Roos. Hij is geboren in Brummen, hij woont nu in Amsterdam: In1950 ben ik in het huis Terre Neuve geboren. Op het geboortekaartje staat postnummer A 82, een straatnaam en huisnummer was toen nog niet zo gebruikelijk. Mijn ouders huurden de bovenverdieping en een kamer beneden. Hetgrote huis is gebouwd vóór een oude boerderij. In de 18de eeuw stond er al een boerderij met de naam Veenhuizen. Toen ik klein was stond het toegangshek er nog. De familie Van der Loo was eigenaar van het huis. Het waren steenfabrikanten, hun fabriek stond in Leuvenheim bij de IJssel. Mijn ouders zijn in de zomer van 1950 in Brummen komen wonen vanuit Tilburg. Mijn vader werd toen dominee van de zeer kleine gemeente van de Gereformeerde Kerk in Brummen. Die gemeente “viel” onder de kerkelijke rook van Dieren en Eerbeek (waar door industrie meer gereformeerden woonden). Vanwege de oorlog was er nog steeds woningnood en het was bijna een verplichting dat mensen met grote huizen inwoning hadden. Vóór mijn ouders woonde een huisarts op de bovenverdieping van Terre Neuve en ik vermoed dat die beneden praktijk had. De ingang van het bovenhuis was achter, waar een soort tweede voordeur is. De kamer die mijn ouders beneden hadden gehuurd was de studeerkamer van mijn vader. Er waren ouderwetse vensterbanken en binnenluiken. Onze woonkamer was links van de keuken op de 1e etage. Vanuit onze huiskamer kon je Zutphen zien liggen op zonnige dagen. Ons gezin had vier jongetjes. We sliepen in een slaapkamer boven de voordeur. Links daarvan naast de keuken sliepen mijn ouders en rechts daarvan het inwonende dienstmeisje van de familie Van der Loo. Er waren in die tijd nog tuinlieden en dienstmeisjes. Er was nog een dienstbodenkamer op zolder, maar die werd niet meer als zodanig gebruikt. Op de zolder speelden we als kind. Uit het zolderraam werd op feestdagen een enorme vlag gestoken. Achter huis was een wat verwilderde tuin met de orangerie, die niet meer in functie was. Er waren ook kippen en een oude schutting. Het huis en de tuin zagen er toen lang zo mooi niet uit als nu, maar het was wel schilderachtiger. Voor ons als kinderen was de tuin een paradijs. We speelden overal. Het was spannend de keurige wc van de familie Van der Loo te gebruiken, in hun auto te gaan zitten die in de garage stond of om op de enorme zolder te spelen. De garage was bij mijn weten de oude deel van de boerderij. Die werd ook nog altijd de deel genoemd. Onze eigen wc bevond zich boven het oude achterdeel van de woning, boven de deel denk ik. Daarnaast was een soort vliering, waar de planken vloer niet helemaal betrouwbaar was. Daar bewaarde mijn moeder de aardappelen. Het dienstmeisje van mijn moeder en de werksters woonden niet in het huis. Regelmatig kwamen er tuinmannen langs. Ze hadden (heel interessant voor de kinderen) een eigen ouderwetse poepdoos in het achterhuis. Maar die werd niet meer gebruikt, er zat zand in. Tegenover het huis was het land dat vroeger denk ik tot het huis behoorde. Dat land was verdeeld in allerlei moestuintjes. Een leuk gezicht als daar blikkerige stroken wapperden om de vogels te weren. Na ons vertrek is daar het politiebureau gebouwd. Onze buren waren de familie Wahl. Zij hadden een autobedrijf en ik speelde met de dochters van de familie. Over deze familie is een boek uitgebracht. Met hen mocht ik op een mooie zondag een autotocht maken naar De Posbank. Ik verbaasde me als kind toen over de heuvels. Ik kreeg een zonnebril van mevrouw Wahl, net zoals haar dochters. Op een dag droegen de meisjes hun bril weer eens en ik snelde naar huis om de mijne te halen. Maar … de bril was kwijt en ik in tranen …. De “grote” weg Arnhem-Zutphen liep nog dwars door het dorp. De randweg was er nog lang niet. Het was een drukke weg. Op een dag heb ik met mijn stepje een mevrouw op een brommer aangereden. Die moest door mijn moeder aan haar been worden verzorgd. In plaats van dat ik me schaamde riep ik boos uit: “Nu laat die mevrouw ook nog haar bil zien!” Vlak bij het huis was een drassig gebied “Het Goor”. Dat is nu een keurig parkje, maar toen nog woeste natuur. Op een namiddag ben ik door de planken van een oude vlonder gezakt en nat thuis gekomen. Voor kinderen was het best gevaarlijk daar …. Ons gezin heeft tot de zomer van 1956 in Terre Neuve gewoond, waarna we verhuisden naar Zutphensestraat 2. Het huis Terre Neuve is nu een Rijksmonument. Het huis op Zutphensestraat nummer 2 (bij het Marktplein) is een gemeentemonument. Ik kan nog tientallen verhalen vertellen over het huis en over Brummen, waar ik woonde tot mijn 18e. De Louise-inrichting, Klein Engelenburg, Groot Engelenburg, De Rees, De Wildbaan, Rhienderstein: ik ben overal wel geweest als kind, omdat die huizen destijds een woonfunctie hadden en mijn vader een beroep waardoor hij veel mensen bezocht.
Schitterend verhaal! Ik ben benieuwd naar de andere verhalen van monumenten in Brummen ;-)
Deze reactie kreeg ik over waarschijnlijk de andere Beelhorst aan de Cortenoeverseweg: "In memoires van mijn oud-oom Guus van Genderen Stort lees ik dat zijn grootouders van moeders kant eigenaar waren van de Beelhorst, gelegen vlakbij de molen. Het gaat om Harmen Baltus Bakker (geboren 1823, oud apotheker te Amsterdam) en zijn tweede vrouw Bernhardina Alida Smit (dochter van oud burgemeester van Zaandam). Hij had goed geboerd als apotheker en had zich teruggetrokken in Brummen met een kapitaaltje van 4,5 ton. Na haar dood in 1883 is hij bij zijn dochter in Amsterdam gaan wonen die getrouwd was met Klaas van Genderen Stort, zoon van huisarts Pieter van Genderen Stort uit Brummen. Het huis bleef wel in de familie, want jaren later (in 1916) woonde zoon Sijmon Petrus (Piet) Bakker (1854-1933) met zijn vrouw Maria Knottenbelt op de Beelhorst. Piet overleedt in Brummen in 1933, ik weet niet of hij toen nog eigenaar was van de Beelhorst."