Zingt: “Daar gaat ze”

Dat kan je wel zeggen! Na 48 jaar in “het oosten” gewoond te hebben, ben ik weer terug naar het midden van het land. Levensfase 2.0 is loading!

Totaal woonde ik, in twee periodes, zo’n 30 jaar rondom Zutphen. Vanuit oostelijke, westelijke en zuidelijke richting heb ik deze prachtige stad regelmatig bezocht. Ik heb er nooit gewoond, maar zat er wel op de middelbare school. Tussendoor woonde ik 18 jaar in Enschede. Zo kom ik aan 48 jaar “Oosten”.

Veenendaal?

Per 1 augustus 2023 woon en werk ik vanuit Veenendaal. Als ik dit afgelopen maanden aan mensen vertelde waren ze hoogst verbaast, wat moet je nu in Veenendaal?

Toegeven, als Zutphen je referentiekader is, is Veenendaal als stad, qua sfeer een oude gebouwen even wennen. Alles is er en het is praktisch en het heeft een prachtig Stadsstrand en goed Filmhuis.

Daarnaast heeft Veenendaal een prachtige omgeving. Ik hou van het heuvelachtige landschap van de Grebbeberg en de Utrechtse Heuvelrug. Aan de andere kant de Rijn (toegeven, de IJssel vind ik net iets mooier.. ) en qua fietsvriendelijkheid hebben ze er zelfs een prijs mee gewonnen. Voor iemand, zoals ik, die korte afstanden graag op de fiets doet, een walhalla!

Qua ligging is Veenendaal voor mijn werk heel handig. In een uur ben ik een groot deel van Nederland door. Oost, west, noord en zuid, het is voor een groot deel, binnen een uur bereikbaar en dus net wat dichter bij van Eefde.

Er is maar één reden doorslaggevend

Maar dit zou allemaal er niet toe doen als de belangrijkste reden er niet zou zijn, namelijk de liefde!

Na mijn scheiding bijna 3 jaar geleden kwam ik, weer, in contact met een dierbare vriend van lang geleden, die ik kende van de kleuterschool in Bilthoven. In die tijd waren we dikke maatjes. Na mijn verhuizing naar Wichmond, bij Zutphen, werd ons contact in de loop der jaren minder, maar een dun lijntje liep er altijd. Hij, zelf ook net gescheiden, las mijn blog over mijn scheiding en stuurde mij een appje. Hoogste tijd om bij te praten!

De rest is geschiedenis en nu wonen we samen en stappen in het huwelijksbootje. Het klinkt allemaal heel vlot. Maar als 4-5 jarige had ik al bedacht dat ik met hem wilde trouwen. Ik heb 48 jaar moeten wachten, hoogste tijd dus! 🙂

Wonen en werken apart

Wat voor mij verder heel bijzonder is, dat ik met deze verhuizing voor het eerst als fotograaf wonen en werken scheidt. Dit betekent dat Monumentenfotograaf/Monument en Media nu een kantoor heeft in De Sigarenfabriek (voormalig Ritmeester). Het pand is een gemeentemonument. Kortom, ik ben helemaal op mijn plek!

Diep in mijn hart ben ik eigenlijk een Sissi-meisje. Dit leven te kunnen beginnen is als een sprookje. Daarom eindig ik dit blog met: we leefden nog lang en gelukkig!

 

 

 

 

 

Daar stond ik dan… met mijn mond vol tanden in de drooggelegde rivier Turin in Valencia. Ik was een paar dagen op pad met vijf andere ondernemende vrouwen. Een workation. Werk en plezier combineren. Ik stapte er blanco in. Was nog nooit in Valencia geweest en had geen idee wat te verwachten. Gewoon over mij heel laten komen is een prettige strategie als je vertrouwen hebt in een organisator als Lucinda Douglas.

Verrassing

We gingen fietsen en opeens doken ze daar op. De gebouwen van Cintat de les Arts i les Ciències (Stad van kunsten en wetenschap).

Totaal een zestal gebouwen ontworpen door de beroemde architect Santiago Calatrava. Ik was flabbergasted, om maar eens een modern woord te gebruiken.

Ja, ik ben zeker van de oude gebouwen, maar mooie moderne gebouwen kan ik ook zeer waarderen en deze staan zeker in de top 3. Misschien wel op de eerste plaats. Wat een prachtige panden!

Het ontstaan van Ciudad de las Artes y las Ciencias

Dit complex ligt dus in de oude rivierbedding Turin. Deze werd omgeleid en drooggelegd, omdat bij overstromingen er te veel schade aan de stad was (hij ligt midden in de stad). Er kwam een omleiding en in die oude bedding kwam een park. In 1989 kon Calatrava beginnen met een complex van totaal 2km2. Hij deed er 20 jaar over en overschreed ruim vier keer de begroting. De totale kosten waren 1,3 miljard euro. Gezien de architectonische kwaliteit en omvang moet ik zeggen dat ik dat geen heel raar bedrag vindt.

Wat is er te zien?

In deze ‘stad’ is onder andere een digitale 3D bioscoop, een wetenschapsmuseum waar het verboden is dingen NIET aan te raken en het grootste aquarium van Europa. Er leven zo’n 45.000 levende wezens in van totaal 500 soorten.

Op de foto hierboven zie je links het museum en rechts L’Agora, wat Grieks voor ontmoetingsplaats is. Het is niet geopend voor publiek; er worden tentoonstellingen en bijeenkomsten georganiseerd.

Hieronder zie je verschillende foto’s van vooral het museum, Hemisfèric, de bioscoop en wat meer op de achtergrond het opera gebouw. De vorm is gebaseerd op een Romeinse helm. Dat is duidelijk zichtbaar.

Uitzonderingen die de regel bevestigen

Het zijn duidelijk de uitzonderingen die de regel bevestigen. Hoewel dit alles nog niet heel oud is, vind ik dit wel prachtig om te zien. Ik kan hier eindeloos van genieten. Helaas had ik maar 15 minuten toen ik er was. Ik was als een kind in een snoepwinkel en was blij dat ik de camera van van de mede reisgenoot Charmaine Douglas mocht lenen (Zij was ook onze reisleidster en maakt een mooie video van deze reis).

Ik wil hier zeker nog een keer naar toe. Dan op een iets zonnigere dag met mijn eigen camera en lenzen. Kijken wat ik nog meer uit mijn camera kan toveren met deze bijzondere gebouwen. To be continued.. daar ga ik van uit!