Monument Brummen Zutphensestraat | Monumenten fotograaf

Zutphensestraat 81 Brummen

Zutphensestraat 81

Tegenover het opvallende grote pand van het Polderhuis aan de Zutphensestraat in Brummen staat een witgepleisterd huis dat uit een hoog voorhuis en een laag achterhuis bestaat. Het achterste deel stamt waarschijnlijk van rond 1840 en was eerst een kleine boerderij, met een inpandige stal. Het voorste hogere gedeelte is rond 1895 gebouwd. Aan de achterkant was vroeger een boomgaard met fruitbomen, het schijnt dat de grond ooit helemaal doorliep tot aan het spoor. Dat deze boomgaard flink opbracht blijkt uit de grote hoeveelheid flessen met bessensap uit de jaren ’20 en ’30 die onder de vloer bewaard bleek te zijn.

Douchen in een keldertje

Toen de tegenwoordige eigenaars het kochten woonden er drie oude dames: de eigenaresse mevrouw Smink, uit een domineesfamilie, met twee huursters. Ze hadden ieder een grote sleutel van de voordeur. Het huis was een zendingshuis van de stichting Philadelphia, waar door de jaren heen vele geloofsgenoten van de eigenaresse onderdak hebben gevonden. Zo heeft er jarenlang een medewerker van een Eerbeekse papierfabriek in huis gewoond. Het interieur was beneden helemaal volgetimmerd met schrootjes en voorzetwanden, terwijl de bovenverdieping provisorisch in kleine kamers was verdeeld met wandjes van asbest. Er was niet echt een badkamer, alleen een douche in een soort donkere kelderkast beneden.

Wanhoop niet, God is er

Vele Brummenaren zullen zich de lichtbak op de gevel herinneren met de tekst: Wanhoop niet, God is er. Op zolder lag nog een reservepaar met de tekst: Wanhoop niet, want God is er. Altijd handig …
Een van de weinige oude details die binnen bewaard zijn gebleven is de oude koelkast, op het koudste plekje van de boerderij. In de tuin staat nog een prachtige magnolia die door de vorige bewoners als kamerplant gekregen was en door hen in de volle grond gezet.
Een vreemde vondst tijdens de laatste verbouwing was een voorraad van honderden pakjes sigaretten uit de jaren ’60 en ’70 die van achter een voorzetwand te voorschijn kwamen. Uit elk pakje waren steeds twee of drie sigaretten verdwenen. Misschien getuigen ze van even zoveel pogingen om te stoppen met roken?

En hoe is het nu …

Ten slotte is het huis in 2006 gekocht door de huidige bewoners. De constructie bleek na verwijdering van de voorzetwandjes voornamelijk te steunen op de muren van de gang en op de voorgevel. Er moest dus ingrijpend worden verbeterd en verbouwd. Daarbij is de oorspronkelijke indeling beneden behouden, met onder andere een gang die van voor naar achter een zicht-as door het huis creëert. De voormalige stal is verbouwd tot keuken.
De serre aan de achterkant is vergroot, met behoud van de gekleurde glas-in-lood raamindeling.
Boven zijn de asbestwandjes die de ruimte in vele kamertjes verdeelden, verwijderd en zijn 6 kamers en een badkamer gebouwd. Ook zijn een zolder en een vliering gemaakt.
Het gezin dat er nu woont maakt met hun 7 kinderen gebruik van alle mogelijkheden die het huis en de grote tuin bieden.

Dit verhaal is ook opgenomen in het boek: “Een kijkje achter de deur van.. monumenten in de gemeente Brummen”.

Te koop via deze site.

 

Reacties

Heel grappig, ik ben de kleindochter van mw Smink en de pakjes sigaretten herken ik uit de verhalen dat er mijn oom stiekem rookte. Een prachtig huis met veel herinneringen

Wat leuk om te horen! Heeft u misschien nog meer mooie herinneringen van uw oma of oom? U mag ze hier onder zetten (als u wilt), wij lezen ze graag!

Wat een geweldig verhaal om te lezen! Ik ben geboren in dat huis. Vanaf de voorzijde (straatkant) gezien in de kamer links. We hebbem daar als gezin dus gewoond bij opa en oma Smink. Ik heb fantastische herinneringen aan dat huis, met name vanwege oma Smink (mijn opa heb ik niet zo goed gekend omdat ik nog jong was toen hij stierf). Met name het verhaal van de sigarettenpakjes hebben me een lachbui opgeleverd. Dat zijn inderdaad heel wat verwoede pogingen geweest om te stoppen met roken. Wat ik weet van mijn oma is dat ze bijvoorbeeld de eerste gecertificeerde kinderpolitieagente in Nederland was. Ik weet ook dat ze zich veel heeft ingezet voor de kerk. Ze was heel trouw in het gebed. Dat deed ze in het kamertje achter de ruimte waar ik geboren ben. Elke dag schreef ze op wie ze tegen kwam en schreef op waar ze dan voor kon bidden. Dat boekje is bewaard gebleven en zit nog ergens in de familie. Al met al dus goede herinneringen.

Wat leuk om te lezen. Ik heb als kind in dit huis gewoon tot mijn negende jaar. Daarna woonden mijn opa en oma erin en heb ik daar vaak gelogeerd als kind. Toen ik er woonde was de boom in de achtertuin mijn favoriete plekje. Heerlijk om erin te klimmen en erin weg te dromen. De pakjes sigaretten zouden zomaar van mijn vader geweest kunnen zijn. Zo herkenbaar. Sigaretten kopen en dan weggooien omdat hij probeerde te stoppen.

Wat leuk om te lezen Daniel! Wat een mooie herinneringen!

Leuk om te horen! Heerlijk zo'n boom inderdaad. Die vind je niet zo veel meer tegenwoordig.