Voor wie mij actief volgt op sociale media is het vast niet ontgaan dat ik vakantie vierde in Engeland. Als Monumentenfotograaf kon ik mijn hart ophalen. Prachtige oude gebouwen die ook als ruïne nog veel bezoekers trekken. Twee daarvan heb ik eens uitgebreid bekeken en ik ontdekte dat de ene steen de andere niet is.
Nou ja, misschien kan ik beter zeggen: de ene ruïne is de andere niet. Zo zag ik onder andere de Whitby Abbey van dichtbij. Een prachtige oude abdij die in de loop der eeuwen al verschillende verschijningsvormen heeft gehad. De eerste werd gebouw in 657. Toen de Denen ruim 200 jaar later binnenvielen werd de abdij vernield en lag het er voor nog eens ruim 200 jaar desolaat bij. In 1078 gaf William de Percy, 1st Baron Percy, de opdracht de abdij te herstellen. De Percy was vazal van Willem de Veroveraar.
Dit klooster werd in 1540 vernietigd door Hendrik de 8ste. De gebouwen werden vooral geplunderd voor bouwmaterialen. De formidabele restanten bleven een baken voor zeelui. Voor wie het verhaal van Dracula kent: Bram Stoker liet zich door deze abdij inspireren voor zijn boek: aan de voet van de klif liet hij een enorme hond voor het eerst de Engelse bodem betreden. Voor wie meer wil lezen over de abdij, Wikipedia heeft meer informatie.
Inmiddels zijn we bijna 600 jaar verder en de ruïne staat er nog steeds. Het mooie van deze plek is dat je nog enig idee hebt hoe de laatste versies -het klooster dat Hendrik de 8te vernielde heeft daarvoor verschillende renovaties en verbouwingen meegemaakt- er uit hebben gezien. Je ziet hoe hoog het was en hoe het licht door de ramen gevallen kan hebben. Je proeft nog steeds de sfeer. Het geeft iets bijzonders en magisch.
Maar goed, wij trokken verder en kwamen in de buurt van Canterbury aan. Ook daar is een oude abdij die door Hendrik de 8ste vernield is, de St Augustine’s Abbey. Deze abdij is nog een beetje ouder dan die van Whitby, hij is gebouwd in 597. In de eeuwen die volgden is er bijgebouwd en verandert en werd het vooral groter. Rond 1500 had de bibliotheek zo’n 2000 boeken, alleen dat was al bijzonder, zeker in die tijd. In 1538 confiskeerde Hendrik de 8st alle abdijen in Engeland en werden ze systematisch ontmanteld. Een deel van deze abdij werd omgebouwd tot paleis om de Duitse prinses en vierde vrouw van Hendrik, Anna van Kleef, te ontvangen. Meer over deze abdij lees je op Wikipedia.
Voordat ik de abdij St Augustinus ging bekijken, verwachtte ik een zelfde soort gebouw te zien als in Whitby, maar dat was niet zo. Misschien was ik ook wat naïef, zonder enige voorbereiding ging ik er op af. Een deel van deze Abdij staat nog goed overeind, zoals de ingang, maar gek genoeg loop je daar makkelijk voorbij (en de zon stond niet goed om het te fotograferen). Ook de kapel is er nog, maar die is in gebruik en kun je niet in, helaas. Verder is van deze abdij is niet zo veel meer van over. Je kunt hier vooral aan de stenen zien hoe de contouren waren en onder andere ook de grafkelders. Ik merkte dat dit mij minder boeit. Ik wil graag die muren overeind zien. Die contouren zijn voor mij zijn “dode” stenen. Ik herken er geen sfeer en lichtval meer in. Gelukkig zijn er mensen die er wel van genieten. Er komen dagelijks vele bezoekers.
Voor mij persoonlijk is het minder interessant. Maar goed, ik kon toch nog een aantal foto’s maken, die vind je hieronder. De vierkante foto’s zijn van Whitbey en maakte ik met mijn telefoon, de andere foto’s maakte ik wel met mijn camera en zijn van de St Agustinus.
