Als ik iets belangrijk vind in mijn werk is dat een gebouw zo natuurgetrouw op de foto komt. Natuurlijk doe ik wel eens wat met photoshop, maar dat is heel minimaal. Door de compositie die ik kies, welk moment van de dag en soms met welk objectief ik fotografeer geef ik de foto mijn “handtekening’. Een foto moet in mijn ogen niet alleen mooi zijn, maar ook technisch goed. Onder technisch goed versta ik onder andere “rechte lijnen”. Een huis dat recht staat, moet ook recht op de foto.
Collega’s die verzuimen een pand recht op de foto te zetten neem ik niet gauw serieus, zeker als zij zich architectur fotograaf noemen. Dan heb je het, in mijn ogen, niet begrepen. Zie je nooit een scheve foto bij mij? Jawel hoor, maar dan zorg ik dat ie écht scheef is, dat doe ik dan bewust. Zeker als het om architectuur gaat die niet of nauwelijks recht te fotograferen is, zoals kerktorens bijvoorbeeld. Of Ik zorg er in ieder geval voor dat de horizontale lijnen in de foto horizontaal zijn. Dan mogen de verticalen wel schuin lopen. Ik heb dan immers te maken met een perspectief. Ergens in de verte komen die lijnen samen.
Ook ik heb wel eens een minder kritische dag en sluipt er wel eens een klein tikkie scheve foto doorheen. Als ik het later zie, probeer ik dat alsnog te corrigeren. Het stoort mij en vindt het geen gezicht. Ik heb in de loop der jaren de lat hoog gelegd en wil dat ie daar blijft. Je bent professioneel vakfotograaf of je bent het niet. Simpel.
Maar ja, ook hierin zijn het de uitzonderingen die de regels bevestigen. Er zijn namelijk panden die niet recht staan. Dan heb ik het niet over de kubuswoningen in Rotterdam, maar bijvoorbeeld grachtenhuizen in Amsterdam of middeleeuwse kastelen. In de loop der tijden willen ze wel eens wegzakken of zijn er gewoon niet goed recht ingezet denk ik (kan dat?). Hoe dan ook, het is scheef. En oh wat vind ik dat lastig om te fotograferen. Als ik namelijk in het pand ben is het logisch of valt het bijna niet op. Maar als ik er een foto van maak, ja, dan zie ik het goed. En wat dan? Corrigeren of zo laten?
Ik fotografeerde een paar jaar geleden Schloss Möhren in Beieren. In dat prachtige kasteel worden mooie vakantie-appartementen verhuurd en ik zou die fotograferen. Eigenaresse Sandra de Greeff liet mij volledig mijn eigen gang gaan. Totdat we bij de toren kwamen. Sandra kende mij inmiddels een beetje en liet mij duidelijk weten: deze deurpost is scheef, dus hou hem scheef! Goed dat ze het speciaal zei, want ik was in staat hem digitaal recht te zetten. Dat kan dus niet, want als je natuurgetrouw wilt fotograferen, moet je wat scheef staat, scheef houden.
Aan de linkerkant staat de deurpost duidelijk scheef
De achterste deurpost, daar gaat het om. Als je de eerste als referentie gebruikt zie je dat de achterste uit het lood staat.
Ook in Amsterdam kom je het veelvuldig tegen, soms hele muren die naar voren hellen. Gelukkig fotografeer ik panden in Amsterdam vooral als vooraanzicht, dan heb ik daar geen “last” van. Maar toen zag ik deze foto’s groot op mijn scherm. Als totaalplaatje valt het niet zo op, maar als je een detail maakt…. Dan zie je dat het linker huis, rechts naar beneden lijkt weg te zakken. Ik wilde het eerst corrigeren, totdat ik goed keek. Zo laten dus. Het huis hoort zo.
Als je niet heel kritisch kijkt lijken alle gevels mooi recht te staan.
Totdat je gaat inzoomen….
De horizontale lijnen in het rechterhuis lopen behoorlijk recht. Maar de linker zakt weg. Zo is het huis vrees ik en moet ik zo laten. Als ik dat huis rechtzet, is het andere huis weer scheef. En dat klopt echt niet!
Vind je dit een leuk onderwerp en wil je weten hoe je huizen recht op de foto krijgt. Lees dan dit blog. Wil je weten hoe je het oplost als je een pand niet recht op de foto krijgt en dus wel scheef moet fotograferen? Dat lees je in deel 2
Dank je Sandra! Leuk om te horen!
Leuke blogpost Léontine. Helemaal zoals het is en nog dagelijks super blij met jou foto's.