Monument Brummen Terre Neuve Zutphensestraat | Monumenten fotograaf

Zutphensestraat 53 Brummen, Villa Terre Neuve

Villa Terre Neuve, de laatste bewoonster, mevrouw Best

In 1625 is het huis gebouwd door een kolonel. Het was een koetshuis, daarom staat het zo dicht aan de weg. Het voorste deel is later gesloopt en rond 1880 is daar het huidige grote huis gebouwd. Oorspronkelijk stond het huis op een groot landgoed. Voor de familie Best woonde de familie van der Loo in het huis. Zij hebben het land tegenover het huis in aparte kavels verkocht.

Van Zaandam naar Brummen

In 1973 kwam de familie Best vanuit Zaandam naar Brummen. Ze hadden een antiekzaak in Zaandam, maar de toegangsweg naar hun winkel werd afgesloten, waardoor ze slecht bereikbaar werden. Via via kwamen ze in Brummen terecht. In eerste instantie wilden ze aan de noordkant van het dorp aan de Zutphensestraat wonen, op Klein Bonga (het witte huis naast de Meander). Dit huis was helaas net verkocht.

Toen ze door het dorp reden zagen ze Terre Neuve te koop staan. Dit was een aantrekkelijk alternatief. Het huis had al 3 jaar te koop gestaan. Veel Brummenaren hadden het eigenlijk willen hebben, maar waren aan het wachten tot de prijs meer zou dalen. Zij hadden pech.

In Brummen hebben ze de antiekzaak voortgezet. Hier liep de zaak beter dan in Zaandam, dat was prettig. Echter door de crisis in 1980 stortte deze handel helemaal in. Om toch inkomsten te hebben verhuurde mevrouw Best kamers voor studenten en gescheiden mensen die tijdelijk onderdak zochten.

De familie Best had zes kinderen. De jongste drie gingen mee naar Brummen. Een van de oudste kinderen was al getrouwd. Joop (de jongste) was toen 11. Ze hebben mooie tijden beleefd in de bijna 40 jaar dat ze er woonden. Fietsen en sleeën in de tuin, het kon er allemaal. De buurt genoot mee van het fruit en de noten die van de bomen vielen. Gastvrijheid was en is een groot goed bij de familie Best.

Spookhuis?

Toen ze net in het huis woonden waren ze wel bang dat het een spookhuis was. Er waren een aantal katten van de vorige bewoners in het huis blijven wonen. Niemand zag ze, maar je hoorde ze wel. Reuze spannend! Ook spannend waren de Sinterklaasavonden. Joop speelde Zwarte Piet voor zijn jongere neefjes en nichtjes. Hij mocht op de deur bonzen en dan weg rennen. Ergens in het huis lagen de cadeautjes. Dat betekende dat ze goed moesten zoeken … Na een aantal jaren ging het wel opvallen dat hij zo vaak naar de wc moest als het sinterklaasavond was.

Geen grote veranderingen

De familie Best heeft geen grote wijzigingen aangebracht in het huis. Alleen in de keuken kwam er een gietijzeren raam bij, omdat het er zo donker was. De familie van der Loo die voor hen in het huis woonde had van de orangerie die aan het huis vast zat een werkplaats gemaakt. Er schijnt in de tijd dat het nog orangerie was een enorme druif gestaan te hebben. De levensboom boven de voordeur werd door de oudste zoon gemaakt. Deze refereert aan de geschiedenis van de familie Best, het is een levensboom die je ook in Zaandam veel in de bovenlichten ziet.

In 2008 heeft mevrouw Best het huis verlaten, het was te groot en ze kon het niet meer onderhouden. Uiteindelijk is haar zoon Joop er in 2011 weggegaan, nadat het huis verkocht werd aan Nico Aaldering. Joop vind het erg jammer dat hij er niet kon blijven wonen: Ruimte zit nooit in de weg..

Noot van de fotograaf

Een prachtige monumentale Villa midden in het centrum van Brummen, voor mij Het Mooiste Plekje van Brummen. En het staat Te koop. Helaas te duur voor mijn budget, maar gelukkig mocht ik er wel fotograferen. Een selectie van de foto’s deel ik graag hier. Ik ben benieuwd wat je er van vindt, laat beslist een reactie achter!

Ik maakte er een boek van. Bekijk hier boek hieronder. Bestellen kan ook via deze link.

Dit verhaal is ook opgenomen in het boek: “Een kijkje achter de deur van.. monumenten in de gemeente Brummen”.

Te koop via deze site.

Villa Terre Neuve/ Villa Best by Foto’s gemaakt en samengesteld door Léontine van Geffen-Lamers | Make Your Own Book

Reacties

Onderstaand verhaal ontving ik van Joan de Roos. Hij is geboren in Brummen, hij woont nu in Amsterdam: In1950 ben ik in het huis Terre Neuve geboren. Op het geboortekaartje staat postnummer A 82, een straatnaam en huisnummer was toen nog niet zo gebruikelijk. Mijn ouders huurden de bovenverdieping en een kamer beneden. Hetgrote huis is gebouwd vóór een oude boerderij. In de 18de eeuw stond er al een boerderij met de naam Veenhuizen. Toen ik klein was stond het toegangshek er nog. De familie Van der Loo was eigenaar van het huis. Het waren steenfabrikanten, hun fabriek stond in Leuvenheim bij de IJssel. Mijn ouders zijn in de zomer van 1950 in Brummen komen wonen vanuit Tilburg. Mijn vader werd toen dominee van de zeer kleine gemeente van de Gereformeerde Kerk in Brummen. Die gemeente “viel” onder de kerkelijke rook van Dieren en Eerbeek (waar door industrie meer gereformeerden woonden). Vanwege de oorlog was er nog steeds woningnood en het was bijna een verplichting dat mensen met grote huizen inwoning hadden. Vóór mijn ouders woonde een huisarts op de bovenverdieping van Terre Neuve en ik vermoed dat die beneden praktijk had. De ingang van het bovenhuis was achter, waar een soort tweede voordeur is. De kamer die mijn ouders beneden hadden gehuurd was de studeerkamer van mijn vader. Er waren ouderwetse vensterbanken en binnenluiken. Onze woonkamer was links van de keuken op de 1e etage. Vanuit onze huiskamer kon je Zutphen zien liggen op zonnige dagen. Ons gezin had vier jongetjes. We sliepen in een slaapkamer boven de voordeur. Links daarvan naast de keuken sliepen mijn ouders en rechts daarvan het inwonende dienstmeisje van de familie Van der Loo. Er waren in die tijd nog tuinlieden en dienstmeisjes. Er was nog een dienstbodenkamer op zolder, maar die werd niet meer als zodanig gebruikt. Op de zolder speelden we als kind. Uit het zolderraam werd op feestdagen een enorme vlag gestoken. Achter huis was een wat verwilderde tuin met de orangerie, die niet meer in functie was. Er waren ook kippen en een oude schutting. Het huis en de tuin zagen er toen lang zo mooi niet uit als nu, maar het was wel schilderachtiger. Voor ons als kinderen was de tuin een paradijs. We speelden overal. Het was spannend de keurige wc van de familie Van der Loo te gebruiken, in hun auto te gaan zitten die in de garage stond of om op de enorme zolder te spelen. De garage was bij mijn weten de oude deel van de boerderij. Die werd ook nog altijd de deel genoemd. Onze eigen wc bevond zich boven het oude achterdeel van de woning, boven de deel denk ik. Daarnaast was een soort vliering, waar de planken vloer niet helemaal betrouwbaar was. Daar bewaarde mijn moeder de aardappelen. Het dienstmeisje van mijn moeder en de werksters woonden niet in het huis. Regelmatig kwamen er tuinmannen langs. Ze hadden (heel interessant voor de kinderen) een eigen ouderwetse poepdoos in het achterhuis. Maar die werd niet meer gebruikt, er zat zand in. Tegenover het huis was het land dat vroeger denk ik tot het huis behoorde. Dat land was verdeeld in allerlei moestuintjes. Een leuk gezicht als daar blikkerige stroken wapperden om de vogels te weren. Na ons vertrek is daar het politiebureau gebouwd. Onze buren waren de familie Wahl. Zij hadden een autobedrijf en ik speelde met de dochters van de familie. Over deze familie is een boek uitgebracht. Met hen mocht ik op een mooie zondag een autotocht maken naar De Posbank. Ik verbaasde me als kind toen over de heuvels. Ik kreeg een zonnebril van mevrouw Wahl, net zoals haar dochters. Op een dag droegen de meisjes hun bril weer eens en ik snelde naar huis om de mijne te halen. Maar … de bril was kwijt en ik in tranen …. De “grote” weg Arnhem-Zutphen liep nog dwars door het dorp. De randweg was er nog lang niet. Het was een drukke weg. Op een dag heb ik met mijn stepje een mevrouw op een brommer aangereden. Die moest door mijn moeder aan haar been worden verzorgd. In plaats van dat ik me schaamde riep ik boos uit: “Nu laat die mevrouw ook nog haar bil zien!” Vlak bij het huis was een drassig gebied “Het Goor”. Dat is nu een keurig parkje, maar toen nog woeste natuur. Op een namiddag ben ik door de planken van een oude vlonder gezakt en nat thuis gekomen. Voor kinderen was het best gevaarlijk daar …. Ons gezin heeft tot de zomer van 1956 in Terre Neuve gewoond, waarna we verhuisden naar Zutphensestraat 2. Het huis Terre Neuve is nu een Rijksmonument. Het huis op Zutphensestraat nummer 2 (bij het Marktplein) is een gemeentemonument. Ik kan nog tientallen verhalen vertellen over het huis en over Brummen, waar ik woonde tot mijn 18e. De Louise-inrichting, Klein Engelenburg, Groot Engelenburg, De Rees, De Wildbaan, Rhienderstein: ik ben overal wel geweest als kind, omdat die huizen destijds een woonfunctie hadden en mijn vader een beroep waardoor hij veel mensen bezocht.

Prachtig zo`n boek over monumenten in Brummen, alleen jammer dat villa Terre Neuve wordt omgedoopt naar villa Best, de laatste bewoners.

Hallo Bart, de naam Villa Best natuurlijk niet de echte naam (schijnt trouwens ook nog ooit anders geheten te hebben, maar die naam weet ik niet meer). Veel mensen uit Brummen kennen het huis als Villa Best, vandaar dat ik deze naam gebruik.

Op zaterdag 11 mei, ontving ik onderstaand bericht van de heer Fredriksen uit Ede: Op internet heb ik gelezen van uw zoektocht naar en in oude monumenten. Helaas kan ik geen nieuwe elementen naar voren brengen over de villa, maar vindt het leuk wat ik weet met u te delen, dit huis heeft me altijd gefascineerd. Ik ben oud Brummen-nees geboren in1938 schuin tegenover villa Terre Neuve in het middelste witte huis een stukje van de weg, waar er 3 naast elkaar staan. Indertijd met huisnummer A 87 het latere nummer 62 Ik woon nu in Ede maar heb nog veel met Brummen. Dagelijks kwam ik langs Terre Neuve op weg naar de Wilhelminaschool. Ik meen me te herinneren dat de naam Terre Neuve in gietijzer stond vermeld op het toegangshek. Vanaf ons huis keken we op de mooie bomen in de tuin, de woningen er tegenover aan de Meidoornlaan waren er nog niet alleen volkstuintjes. De familie van de Loo woonde er, en een broer van hun woonde in de villa tussen het postkantoor en tandarts Spits. Geleidelijk aan begroeide de hele gevel met klimop wat de muren aantast. Het klopt zoals al meer gezegd dat het niet villa Best is maar Terre Neuve, deze mensen de fam Best hebben er jaren later een antiekzaak gehad. Ds. de Roos is mij ook bekend dat die er woonde, zelf heb ik begin zestiger jaren nog een poging gedaan om er te huren wat niet lukte vanwege de woningnood. Tijdens de 2e wereldoorlog is er op 200 mrt achter de villa een zware bom ontploft richting schoolstraat bij de voormalige school.

Wat een prachtige beelden van dit huis... ik ken het helemaal niet, maar wat een fijne sfeer heb je weergegeven! Dat zou eigenlijk behouden moeten blijven na de verkoop....

Dank je Gaby voor je reactie. Vrees dat de sfeer anders wordt als het verkocht is..

Ik hoorde tijdens de Pinkstermarkt van iemand dat mevrouw Best ook antiek verkocht vanuit huis. Ze zat dan bijvoorbeeld gewoon aan tafel en liet onder het eten mensen de spullen in de woonkamer bekijken die te koop waren. Bijzonder!

Dat moet haast wel Marguerite, want ze verkocht die antiek vanuit haar huis. Dat mensen onder het eten ook spullen bekeken, dat wist ik dan weer niet :-).

Mijn naam is Mirelle Best, ik ben in dit huis opgegroeid tijdens de vakantie en de scheiding van mijn ouders. Ik koester hele fijne jeugdsentimenten aan dit huis, vaak komt het huis nog langs in mijn dromen.Mijn opa en oma verkochten antiek in de woonkamer, het huis stond vol met antiek ook stonden er vaak antieke kinderwagens of auto"s voor verkoop op de oprit. In de parkachtige tuin prachte een grote walnotenboom, tegen deze boom stond een lange ijzeren paal hier maakte we wedstrijdjes van met mijn neefjes en een enkele oom, wie het snelst boven was kreeg dan 10 "gulden"ik heb ooit gewonnen alleen de rprijs niet gekregen. Ook praalden er vijvers in de tuin waar we pootje baarden of schaatsen met koud weer. Vaak ging ik op visitie bij huurders, ik verveelde me nooit. Altijd was er wel handel of wandel en gezelligheid. Even naar opa op de houtwerk plaats of naar de garage waar Joop knutselde aan zijn old timers, Met een bel werd er geklingeld voor lunch,koffie of avond eten. In alle kamers heb ik geslapen geloof in alle 8 allemaal helemaal anders, de een was een koetshuis huisje met aparte woonkamer met keukentje en slaapkamertje in de puberteit kon ik samen met mijn vriendinnetje ongemerkt op stap via dit gedeelte, de ene kamer was nog groter dan de ander.Sinterklaasfeesten maar ook de grote kerstboom met live pianola muziek was een muze. Kortom jeugd sentiment. Heerlijk kan er uren over door praten. Wat een geschiedenis :)

Mijn naam is Mirelle Best, ik ben in dit huis opgegroeid tijdens de vakantie en de scheiding van mijn ouders. Ik koester hele fijne jeugdsentimenten aan dit huis, vaak komt het huis nog langs in mijn dromen.Mijn opa en oma verkochten antiek in de woonkamer, het huis stond vol met antiek ook stonden er vaak antieke kinderwagens of auto"s voor verkoop op de oprit. In de parkachtige tuin prachte een grote walnotenboom, tegen deze boom stond een lange ijzeren paal hier maakte we wedstrijdjes van met mijn neefjes en een enkele oom, wie het snelst boven was kreeg dan 10 "gulden"ik heb ooit gewonnen alleen de rprijs niet gekregen. Ook praalden er vijvers in de tuin waar we pootje baarden of schaatsen met koud weer. Vaak ging ik op visitie bij huurders, ik verveelde me nooit. Altijd was er wel handel of wandel en gezelligheid. Even naar opa op de houtwerk plaats of naar de garage waar Joop knutselde aan zijn old timers, Met een bel werd er geklingeld voor lunch,koffie of avond eten. In alle kamers heb ik geslapen geloof in alle 8 allemaal helemaal anders, de een was een koetshuis huisje met aparte woonkamer met keukentje en slaapkamertje in de puberteit kon ik samen met mijn vriendinnetje ongemerkt op stap via dit gedeelte, de ene kamer was nog groter dan de ander.Sinterklaasfeesten maar ook de grote kerstboom met live pianola muziek was een muze. Kortom jeugd sentiment. Heerlijk kan er uren over door praten. Wat een geschiedenis :)

Prachtig Villa Best ' zeker trots op deze naam, leuk ook :) ik ken het echter als villa terre neuve, deze naam kon je terug vinden in de giet ijzeren hekken die voor de oprit sierden.

Dank je voor de mooie reactie. Leuk om zulke herinneringen te lezen. Ik kan mij goed voorstellen dat het dierbare herinneringen zijn!

Leuk om de herinneringen te lezen van oud-bewoners aan dit prachtige huis! Nog steeds is voelbaar hoe het huis veel bewoners heeft gekoesterd, het heeft voor mij een open en welkomend karakter. Heel eigenaardig dat het al zo lang vergeefs te koop staat.. Het verhaal van Mireille over de vijvers intrigeerde me, omdat ik sterk het idee heb dat er water op het land hoort te zijn, in elk geval een put of een bron. Ik ben benieuwd waar de vijvers waren, en wanneer ze zijn gedempt? Dank je Léontine dat je dit platform biedt om verhalen te delen over bijzondere huizen.

Mijn naam is Henk Martens en was enkele jaren bevriend met Enst Best. Ben hem uit het oog verloren door omstandig heden. Wie kan mij vertellen hoe het met hem is. Deze familie was zekker gastvrij.

Henk Martens, Ernst-Jan Best is mijn vader,Ernst woont nu in Edam. Inge Elsman, vanuit het keukenraam keek je uit op de vijvers , 1 ronde vijver met een eilandje en een grote "zwemvijver"

Ik ben Carlita van Wayenburg en ben een achter nichtje van Mevr. Leonie van der Loo. Zij is de zus van mijn Oma. Mevr. van der Loo trouwde op late leeftijd met ook een Men. van der Loo. Mijn moeder vertelde altijd een verhaal over de fantastische bruiloft die dit was. Waar mijn moeder met mijn vader een mooie avond beleefde.. In 1965 kwam ik met mijn broer , zus ,vader en hoogzwangere moeder uit Australië aan in Nederland en konden we inwonen in Terra Neuve . Mijn Tante was Handwerk juf geweest en leerde ons borduren. We borduurde een slabber voor mijn nieuwe broertje of zusje. Het werd een zusje en we noemde haar Leonie, naar mijn Tante, die zich erg vereerd voelde. Vooral ook omdat zij zelf geen kinderen had. Ik herinner mij Leida het dienstmeisje. Zij zorgde s,morgens dat de kolen kachel branden. Mijn tante had een belletje waar ze dan mee rinkelde als de thee op gediend moest worden. S,morgens aten we Brinta pap in de eetkamer.( In mijn geheugen links achter) Het was er s,morgens erg koud maar de kachel verwarmde het gelukkig wel.Alle katten mochten er dan ook zijn en de restjes pap waren natuurlijk voor de hen. Mijn Tante had heel veel katten. Dus het is grappig het verhaal te horen over het spookhuis waarbij er katten gehoord werden. Zij hield erg van katten en ze mochten ook allemaal binnen. Wij mochten alle drie een kat uitzoeken en die de onze noemen. We vonden het prachtig!! Mijn vader gaf ons les in de eetkamer , tenslotte moesten we weer Nederlands leren. We sliepen met z,n vijven op één kamer want we vonden als kind het huis ook een beetje griezelig groot. Op zolder stonden veel beelden en een hemelbed met allemaal spinnen webben. Daar mochten we soms even kijken met mijn tante mee. Heel spannend! Dan de trap waar je heerlijk op naar beneden kon glijden zoals je weleens in films ziet. En de kelder die regelmatig onder water stond en de kikkers die daar kwaakten. Met Pasen mochten we eieren zoeken in de tuin. Er was een Orangerie en een groente tuin waar de eieren verstopt waren. De sfeer die het uitstraalde maakte veel goed. Ik heb er hele fijne herinneringen en zou graag er nog eens binnen kijken.

Wat een prachtig verhaal. Heel veel dank!