Zutphensestraat 53 Brummen, Villa Terre Neuve
Villa Terre Neuve, de laatste bewoonster, mevrouw Best
In 1625 is het huis gebouwd door een kolonel. Het was een koetshuis, daarom staat het zo dicht aan de weg. Het voorste deel is later gesloopt en rond 1880 is daar het huidige grote huis gebouwd. Oorspronkelijk stond het huis op een groot landgoed. Voor de familie Best woonde de familie van der Loo in het huis. Zij hebben het land tegenover het huis in aparte kavels verkocht.
Van Zaandam naar Brummen
In 1973 kwam de familie Best vanuit Zaandam naar Brummen. Ze hadden een antiekzaak in Zaandam, maar de toegangsweg naar hun winkel werd afgesloten, waardoor ze slecht bereikbaar werden. Via via kwamen ze in Brummen terecht. In eerste instantie wilden ze aan de noordkant van het dorp aan de Zutphensestraat wonen, op Klein Bonga (het witte huis naast de Meander). Dit huis was helaas net verkocht.
Toen ze door het dorp reden zagen ze Terre Neuve te koop staan. Dit was een aantrekkelijk alternatief. Het huis had al 3 jaar te koop gestaan. Veel Brummenaren hadden het eigenlijk willen hebben, maar waren aan het wachten tot de prijs meer zou dalen. Zij hadden pech.
In Brummen hebben ze de antiekzaak voortgezet. Hier liep de zaak beter dan in Zaandam, dat was prettig. Echter door de crisis in 1980 stortte deze handel helemaal in. Om toch inkomsten te hebben verhuurde mevrouw Best kamers voor studenten en gescheiden mensen die tijdelijk onderdak zochten.
De familie Best had zes kinderen. De jongste drie gingen mee naar Brummen. Een van de oudste kinderen was al getrouwd. Joop (de jongste) was toen 11. Ze hebben mooie tijden beleefd in de bijna 40 jaar dat ze er woonden. Fietsen en sleeën in de tuin, het kon er allemaal. De buurt genoot mee van het fruit en de noten die van de bomen vielen. Gastvrijheid was en is een groot goed bij de familie Best.
Spookhuis?
Toen ze net in het huis woonden waren ze wel bang dat het een spookhuis was. Er waren een aantal katten van de vorige bewoners in het huis blijven wonen. Niemand zag ze, maar je hoorde ze wel. Reuze spannend! Ook spannend waren de Sinterklaasavonden. Joop speelde Zwarte Piet voor zijn jongere neefjes en nichtjes. Hij mocht op de deur bonzen en dan weg rennen. Ergens in het huis lagen de cadeautjes. Dat betekende dat ze goed moesten zoeken … Na een aantal jaren ging het wel opvallen dat hij zo vaak naar de wc moest als het sinterklaasavond was.
Geen grote veranderingen
De familie Best heeft geen grote wijzigingen aangebracht in het huis. Alleen in de keuken kwam er een gietijzeren raam bij, omdat het er zo donker was. De familie van der Loo die voor hen in het huis woonde had van de orangerie die aan het huis vast zat een werkplaats gemaakt. Er schijnt in de tijd dat het nog orangerie was een enorme druif gestaan te hebben. De levensboom boven de voordeur werd door de oudste zoon gemaakt. Deze refereert aan de geschiedenis van de familie Best, het is een levensboom die je ook in Zaandam veel in de bovenlichten ziet.
In 2008 heeft mevrouw Best het huis verlaten, het was te groot en ze kon het niet meer onderhouden. Uiteindelijk is haar zoon Joop er in 2011 weggegaan, nadat het huis verkocht werd aan Nico Aaldering. Joop vind het erg jammer dat hij er niet kon blijven wonen: Ruimte zit nooit in de weg..
Noot van de fotograaf
Een prachtige monumentale Villa midden in het centrum van Brummen, voor mij Het Mooiste Plekje van Brummen. En het staat Te koop. Helaas te duur voor mijn budget, maar gelukkig mocht ik er wel fotograferen. Een selectie van de foto’s deel ik graag hier. Ik ben benieuwd wat je er van vindt, laat beslist een reactie achter!
Ik maakte er een boek van. Bekijk hier boek hieronder. Bestellen kan ook via deze link.
Dit verhaal is ook opgenomen in het boek: “Een kijkje achter de deur van.. monumenten in de gemeente Brummen”.
Onderstaand verhaal ontving ik van Joan de Roos. Hij is geboren in Brummen, hij woont nu in Amsterdam: In1950 ben ik in het huis Terre Neuve geboren. Op het geboortekaartje staat postnummer A 82, een straatnaam en huisnummer was toen nog niet zo gebruikelijk. Mijn ouders huurden de bovenverdieping en een kamer beneden. Hetgrote huis is gebouwd vóór een oude boerderij. In de 18de eeuw stond er al een boerderij met de naam Veenhuizen. Toen ik klein was stond het toegangshek er nog. De familie Van der Loo was eigenaar van het huis. Het waren steenfabrikanten, hun fabriek stond in Leuvenheim bij de IJssel. Mijn ouders zijn in de zomer van 1950 in Brummen komen wonen vanuit Tilburg. Mijn vader werd toen dominee van de zeer kleine gemeente van de Gereformeerde Kerk in Brummen. Die gemeente “viel” onder de kerkelijke rook van Dieren en Eerbeek (waar door industrie meer gereformeerden woonden). Vanwege de oorlog was er nog steeds woningnood en het was bijna een verplichting dat mensen met grote huizen inwoning hadden. Vóór mijn ouders woonde een huisarts op de bovenverdieping van Terre Neuve en ik vermoed dat die beneden praktijk had. De ingang van het bovenhuis was achter, waar een soort tweede voordeur is. De kamer die mijn ouders beneden hadden gehuurd was de studeerkamer van mijn vader. Er waren ouderwetse vensterbanken en binnenluiken. Onze woonkamer was links van de keuken op de 1e etage. Vanuit onze huiskamer kon je Zutphen zien liggen op zonnige dagen. Ons gezin had vier jongetjes. We sliepen in een slaapkamer boven de voordeur. Links daarvan naast de keuken sliepen mijn ouders en rechts daarvan het inwonende dienstmeisje van de familie Van der Loo. Er waren in die tijd nog tuinlieden en dienstmeisjes. Er was nog een dienstbodenkamer op zolder, maar die werd niet meer als zodanig gebruikt. Op de zolder speelden we als kind. Uit het zolderraam werd op feestdagen een enorme vlag gestoken. Achter huis was een wat verwilderde tuin met de orangerie, die niet meer in functie was. Er waren ook kippen en een oude schutting. Het huis en de tuin zagen er toen lang zo mooi niet uit als nu, maar het was wel schilderachtiger. Voor ons als kinderen was de tuin een paradijs. We speelden overal. Het was spannend de keurige wc van de familie Van der Loo te gebruiken, in hun auto te gaan zitten die in de garage stond of om op de enorme zolder te spelen. De garage was bij mijn weten de oude deel van de boerderij. Die werd ook nog altijd de deel genoemd. Onze eigen wc bevond zich boven het oude achterdeel van de woning, boven de deel denk ik. Daarnaast was een soort vliering, waar de planken vloer niet helemaal betrouwbaar was. Daar bewaarde mijn moeder de aardappelen. Het dienstmeisje van mijn moeder en de werksters woonden niet in het huis. Regelmatig kwamen er tuinmannen langs. Ze hadden (heel interessant voor de kinderen) een eigen ouderwetse poepdoos in het achterhuis. Maar die werd niet meer gebruikt, er zat zand in. Tegenover het huis was het land dat vroeger denk ik tot het huis behoorde. Dat land was verdeeld in allerlei moestuintjes. Een leuk gezicht als daar blikkerige stroken wapperden om de vogels te weren. Na ons vertrek is daar het politiebureau gebouwd. Onze buren waren de familie Wahl. Zij hadden een autobedrijf en ik speelde met de dochters van de familie. Over deze familie is een boek uitgebracht. Met hen mocht ik op een mooie zondag een autotocht maken naar De Posbank. Ik verbaasde me als kind toen over de heuvels. Ik kreeg een zonnebril van mevrouw Wahl, net zoals haar dochters. Op een dag droegen de meisjes hun bril weer eens en ik snelde naar huis om de mijne te halen. Maar … de bril was kwijt en ik in tranen …. De “grote” weg Arnhem-Zutphen liep nog dwars door het dorp. De randweg was er nog lang niet. Het was een drukke weg. Op een dag heb ik met mijn stepje een mevrouw op een brommer aangereden. Die moest door mijn moeder aan haar been worden verzorgd. In plaats van dat ik me schaamde riep ik boos uit: “Nu laat die mevrouw ook nog haar bil zien!” Vlak bij het huis was een drassig gebied “Het Goor”. Dat is nu een keurig parkje, maar toen nog woeste natuur. Op een namiddag ben ik door de planken van een oude vlonder gezakt en nat thuis gekomen. Voor kinderen was het best gevaarlijk daar …. Ons gezin heeft tot de zomer van 1956 in Terre Neuve gewoond, waarna we verhuisden naar Zutphensestraat 2. Het huis Terre Neuve is nu een Rijksmonument. Het huis op Zutphensestraat nummer 2 (bij het Marktplein) is een gemeentemonument. Ik kan nog tientallen verhalen vertellen over het huis en over Brummen, waar ik woonde tot mijn 18e. De Louise-inrichting, Klein Engelenburg, Groot Engelenburg, De Rees, De Wildbaan, Rhienderstein: ik ben overal wel geweest als kind, omdat die huizen destijds een woonfunctie hadden en mijn vader een beroep waardoor hij veel mensen bezocht.