Dat kan je wel zeggen! Na 48 jaar in “het oosten” gewoond te hebben, ben ik weer terug naar het midden van het land. Levensfase 2.0 is loading!
Totaal woonde ik, in twee periodes, zo’n 30 jaar rondom Zutphen. Vanuit oostelijke, westelijke en zuidelijke richting heb ik deze prachtige stad regelmatig bezocht. Ik heb er nooit gewoond, maar zat er wel op de middelbare school. Tussendoor woonde ik 18 jaar in Enschede. Zo kom ik aan 48 jaar “Oosten”.
Per 1 augustus 2023 woon en werk ik vanuit Veenendaal. Als ik dit afgelopen maanden aan mensen vertelde waren ze hoogst verbaast, wat moet je nu in Veenendaal?
Toegeven, als Zutphen je referentiekader is, is Veenendaal als stad, qua sfeer een oude gebouwen even wennen. Alles is er en het is praktisch en het heeft een prachtig Stadsstrand en goed Filmhuis.
Daarnaast heeft Veenendaal een prachtige omgeving. Ik hou van het heuvelachtige landschap van de Grebbeberg en de Utrechtse Heuvelrug. Aan de andere kant de Rijn (toegeven, de IJssel vind ik net iets mooier.. ) en qua fietsvriendelijkheid hebben ze er zelfs een prijs mee gewonnen. Voor iemand, zoals ik, die korte afstanden graag op de fiets doet, een walhalla!
Qua ligging is Veenendaal voor mijn werk heel handig. In een uur ben ik een groot deel van Nederland door. Oost, west, noord en zuid, het is voor een groot deel, binnen een uur bereikbaar en dus net wat dichter bij van Eefde.
Maar dit zou allemaal er niet toe doen als de belangrijkste reden er niet zou zijn, namelijk de liefde!
Na mijn scheiding bijna 3 jaar geleden kwam ik, weer, in contact met een dierbare vriend van lang geleden, die ik kende van de kleuterschool in Bilthoven. In die tijd waren we dikke maatjes. Na mijn verhuizing naar Wichmond, bij Zutphen, werd ons contact in de loop der jaren minder, maar een dun lijntje liep er altijd. Hij, zelf ook net gescheiden, las mijn blog over mijn scheiding en stuurde mij een appje. Hoogste tijd om bij te praten!
De rest is geschiedenis en nu wonen we samen en stappen in het huwelijksbootje. Het klinkt allemaal heel vlot. Maar als 4-5 jarige had ik al bedacht dat ik met hem wilde trouwen. Ik heb 48 jaar moeten wachten, hoogste tijd dus! 🙂
Wat voor mij verder heel bijzonder is, dat ik met deze verhuizing voor het eerst als fotograaf wonen en werken scheidt. Dit betekent dat Monumentenfotograaf/Monument en Media nu een kantoor heeft in De Sigarenfabriek (voormalig Ritmeester). Het pand is een gemeentemonument. Kortom, ik ben helemaal op mijn plek!
Diep in mijn hart ben ik eigenlijk een Sissi-meisje. Dit leven te kunnen beginnen is als een sprookje. Daarom eindig ik dit blog met: we leefden nog lang en gelukkig!